Het lijkt er haast op dat het plotselinge succes van Het grote uitstel Reugebrink verleid heeft om het dunnetjes over te doen. Want Menens, Reugebrinks vierde roman, lijkt verdacht veel op zijn gelauwerde voorganger.
In Menens staan net te veel verkeerd geplaatste zinnen die de indruk geven dat de auteur gemakzuchtig aan het schrijven is geweest. En dat geldt voor de hele roman: het zwakke einde, het onuitgewerkte hoofdpersonage, het statische verloop van de gebeurtenissen – alsof Reugebrink er niet helemaal met zijn hoofd bij was. Dat Menens evengoed nog steeds een heel prettige roman is om te lezen, geeft aan hoe groot Reugebrinks talent is.