Tomas Ross is een meester in Nederlandse thrillers, met het koningshuis heeft hij een bijzondere relatie. Dit boek begint goed, boeiend is zijn verbond van de geschiedenis met de fictie, maar het tweede gedeelte lijkt wel knip- en plakwerk. Er zitten fouten in en Ross moet wel heel veel gedachten verhalen over het hoe of waarom van al de relaties binnen het verhaal. Het verhaal verloopt dan chaotisch. Door de vertelstijl blijven de karakters op afstand, voor mij slechts namen die door het verhaal schuiven. In het laatste hoofdstuk, de ontknoping, vat Ross nog eens alle verwikkelingen samen... voor de noodzakelijke duidelijkheid. ( )

Tijdens haar werk in de Cuypersbibliotheek in het Rijksmuseum ontdekt een jonge kunsthistorica twee raadselachtige pentekeningen.