Twee fijne kortverhaaltjes, waarvan eentje (zonder spoilers) over relatievormen, en het andere over leven en dood. Het eerste vond ik thematisch interessanter, het tweede had verhalend meer om het lijf.

Gek genoeg het eerste wat ik ooit van Brouwers las. Of het een goede introductie is (immers het doel van dit bundeltje) weet ik niet. Wat me opvalt: die Brouwers schrijft inderdaad goed. Archaïsch maar komisch, bloemrijk maar informeel -- dat alles kan bij hem in een enkele zin die er zo ingaat maar wel nablijft. Best sterk.

Toch stoort me iets aan deze stijl. Ik moest voortdurend denken aan het bekende Kuifje-Nederlands in de vertalingen uit mijn jeugd, de jaren 70 en 80. 'Voorwaarts scheepsmaatje, wij moeten de baren op. Geen getalm heren. Wij zullen die Basji-boezoek een lesje leren!' Dat soort amalgaam van hoogdravendheid en spitsvondigheid dus.

Misschien komt de stijl van Brouwers wat te dicht bij mijn eigen soms nogal drammerige spreekstijl. Misschien doet het me te veel denken aan het soort bigger-than-life stamineegast die de andere dronkaards op hoog niveau en snel tempo wakker houdt met zijn verbale en associatieve slagzinnen. De publieke monoloog als topsport, een batterij aan woordbommen. Ook dat is me nogal herkenbaar.

Maar goed, zonder zelf in deze trant te willen vervallen: ik mag het wel maar ben niet zeker of ik dit een hele roman zou volhouden. Hij staat nu evenwel toch op de lijst voor later. Wie weet.

Met dank aan [a:Willy Schuyesmans|4323007|Willy Schuyesmans|https://d.gr-assets.com/authors/1388668293p2/4323007.jpg] voor dit geschenkje. ( )