DANSEN TOT IN DE MORGENSTOND; Eric Malpass

Voor de jonge Derek Bates, de trotse bezitter van een nieuwe motorfiets, bestonden er slechts twee soorten meisjes — als ze te jong waren om onder de indruk te raken, dan waren ze klein genoeg om hen de doodsschrik aan te jagen. En de achtjarige Julia, die in haar eentje in de wei aan de rivier danste, viel onvermijdelijk in die tweede categorie. John Pentecost was die dag echter ook bij de rivier, en hij had zijn jachtgeweer bij zich. En niet ver achter hem repte zich zijn kleinzoontje, Gaylord, om hem in te halen, immers, het leek wel of grootvader zijn geweer op een Marsman richtte... Een onbetekenend begin, jawel. En het stond zeker niet in verhouding tot het afschuwelijke drama dat eruit zou voortvloeien. Twee verrukkelijke boeken van Eric Malpass over de uitbundige familie Pentecost — 's Morgens om Zeven Uur en Bij Volle Maan — zijn al eerder verschenen in de serie Het Beste boek, en wel in de delen 48 en 57. Wederom schrijft hij nu over de onschuldige excentriciteiten van de Pentecosts. En tevens over hun moed, die af en toe misschien tot minder gelukkige resultaten leidt, maar het toch nimmer laat afweten.

OVERBOORD; Hank Searls

Het was een droomreis voor Mitch en Lindy... dwars over de Stille Oceaan in een twaalf meter lange kits, door passaatwinden voortgestuwd tussen de gigantische deinende watermassa's van de wereldzee. Doch dan gebeurt het ondenkbare - terwijl Mitch benedendeks diep in slaap ligt, wordt Lindy door een woeste golf overboord geslagen. Zijn vertwijfelde speurtocht naar haar vormt de grondslag van een boeiend meeslepend verhaal. Uur na uur hangt hij in het want,uitkijkend over de eindeloze verten van de oceaan. En in zijn geest doorleeft hij opnieuw de jaren van hun huwelijk - de vreugdevolle gebeurtenissen, de spanningen, de band tussen hen, die tegen alle problemen bestand is gebleken. En onderwijl bidt Lindy, die voor haar leven vecht, dat hun liefde hem naar zich toe zal leiden - Vóór het te laat is.

DE FAMILIE GREVILLE; Phillip Rock

Trots en indrukwekkend verhief Abington Pryory zich in het Engelse landschap. Het vormde de behuizing van de roemruchte, door geboorte en rijkdom zeer bevoorrechte familie Greville. Spoedig echter zou de wereld van de Grevilles worden aangetast en verwrongen door de tragische gebeurtenissen van de eerste wereldoorlog. Deze oorlog betekende het einde van een tijdperk - een tijdperk gedurende welk plichtsgevoel jegens de familie Charles Greville ervan had kunnen weerhouden te trouwen met de dochter van een zakenman, een tijdperk waarin de betoverende Alexandra een echtgenoot kon kiezen uit een menigte adellijke danspartners, een tijdperk waarin een dienstmeisje als Ivy Thaxton zonder een woord van beklag vele, vele uren achtereen haar werk deed. En dat alles werd geobserveerd door Lady Stanmores neef, Martin Rilke, een Amerikaans journalist, op bezoek in Engeland. Hij zag het verwoestende effect dat de oorlog op de Grevilles had, hij zag hen veranderen en rijpen en lijden, hij zag dat de liefde voor hun land slechts werd geëvenaard door de liefde voor de eigen familie, en terwijl dit alles zich afspeelde verloor hij zelf zijn hart.

ALLAWA; Irene Méline

Dit is een boek over honden zoals men nog nooit eerder heeft kunnen lezen. Oorspronkelijk bedoeld als een soort handleiding bij de opvoeding van boxers, groeide het onder het schrijven uit tot een betoverende kleine roman, die aantoont hoe honden en mensen elkaar wederzijds kunnen opvoeden. Men hoeft geen hondenliefhebber te zijn om dit boekje aardig te vinden, terwijl zelfs de hardnekkigste hondenhater zich waarschijnlijk na het lezen ervan zal afvragen of hij misschien niet toch eens... Irene Mélines herinneringen aan de honden die een rol hebben gespeeld in haar leven tot nu toe, vormen een mengeling van humor, charme en diepzinnigheid. Doch in al haar geestdrift ten aanzien van dieren verzuimt zij niet haar lezers voor te houden waar de grenzen tussen mens en dier liggen. Zij waarschuwt ertegen honden al te zwaar te belasten met verwachtingen van vriendschap en rekent af met het bakersprookje dat een hond zo ongeveer alwetend zou zijn.

Bron: Readers digest 92