Herinneringen van een scholier. Hij heeft het niet leuk gevonden op school en dat wordt heel duidelijk beschreven. Soms wat grof zelfs. De dood van de medescholier is het punt waar naar toe wordt geschreven. Eigenlijk is ieder hoofdstuk als een soort cirkel. Dat werkt op een zeker moment niet meer omdat het voorspelbaar wordt, wat jammer is omdat het verhaal wel loopt. ( )

Je zal als puber maar terechtkomen in een alternatieve school, waar ze erg met je begaan zijn, waar zelfwerkzaamheid, creativiteit en verantwoordelijkheid hoog op de agenda staan.
Zo'n school is het Maria Montanelli Lyceum. De cynische en eigenwijze ik-figuur slaagt erin zich van deze school te laten sturen, al willen ze dat op Montanelli niet met zoveel woorden gezegd.
Voor de lezer levert het in elk geval een zeer leesbaar verhaal met best grappige uitspraken op. In de verte waart de geest van Reve's Avonden, maar het is veel minder zwaar.

Alvast een voorsmaakje:

'Wat zijn de coördinaten?' vroeg ze. 'De coördinaten?' zei ik. 'Voor de luchtmacht,' zei ze. 'Ze vegen het in één keer van de kaart.'

Leraar worden is natuurlijk wel de laatste nooduitgang waardoor je aan de toekomst probeert te ontsnappen. ( )

Een zwakbegaafde jongen verdrinkt voor de ogen van de verteller. Over de tragiek van de verteller ( )