De laatste is tegelijk de meest disparate van de drie verhalenbundels van Ambrose Bierce. De verhalen zijn absurd, humoristisch, macaber, sarcastisch in alle mogelijke combinaties. De toon maakt het verschil, want de plot stelt op zich meestal niet veel voor. Al zijn enkele verhalen - 'Brigade-generaal Jupiter Doke' op kop - zo absurd dat je het einde onmogelijk kan voorspellen. 'Het faillissement van Hope & Wandell' is het meest hilarische, 'De Stad der Verstorvenen' ongetwijfeld het meest beklijvende. In dat laatste is de combinatie van de nuchtere vertelstijl met de lugubere inhoud - een procedé dat Bierce wel vaker hanteert - ronduit 'moordend'. In het licht van latere historische gebeurtenissen laat het je niet meer los en verleent het de bundel een vierde ster. ( )