Geïllustreerd verhaal waarin drie honden van de auteur centraal staan. Elke hond heeft zijn eigen geschiedenis, die Japin kunstig verwerkt in zijn eigen levensverhaal ( )

Schattig verhaal over de honden van Japin, Kellie, die zo slecht was gefokt dat hij steeds z’n pootjes brak, heeft niet lang geleefd en hem geleerd dat als je moet huilen en je weet niet waarom, ook als je volwassen bent, dan kan je gewoon altijd om Kellie huilen.
Trip kwam uit het asiel, een in elkaar gedoken, lelijk, vervormd van angst hondje dat door de liefde van dat kleine jongetje helemaal opbloeide en een mooie, stevige hond werd die hem onvoorwaardelijke liefde leerde. Gelukkig erg lang bij hem bleef, tot Arthur de liefde van zijn leven vond, Lex. Toen kon Trip hem verlaten want er werd van Arthur gehouden. Nu las, in de coronatijd was er plek voor puppy Basso, die woont het drietal Ben, Lex en Arthur. Nunal een poos in hun Franse huis met natuur, bos en grotten om zich heen. Hij vrolijkt iedereen op door gewoon een blije puppy te zijn.
De verdrietelijkheden van het leven, de moeilijkheden tussen vader en moeder Japin, het gepest worden op school, het komt allemaal voorbij en ook dus de onvoorwaardelijke troost van Trip en de opvoeding die Arthur daarvan en daardoor kreeg.
Met zoveel liefde geschreven, heerlijk ( )

Een indrukwekkend en emotioneel boek over wat honden in het leven van Arthur Japin betekend hebben. Geschreven voor kinderen, maar een gedeelte vond ik daarvoor toch wel erg heftig.
Het boek bevat wijze levenslessen voor kinderen en volwassenen die gepest worden en zich anders voelen. Ik heb tijdens het lezen veel gedacht aan de hond die mij heeft opgevoed; een vuilnisbakkenras uit het asiel die net zo oud geworden is als Trip. ( )