Hella Haasse gaat op zoek naar de man achter de tuin van Bomarzo en de boodschap die hij via zijn creatie vol monsterlijke beelden wilde verspreiden. Dat resulteert in een mooi essay. Nu eens speculatief als het gaat over mythologie en labyrint, dan weer historisch als Haasse schrijft over de Orsini's en de Borgia's in het Italië van het quattrocento, cinquecento. Er blijkt meer dan één plausibele verklaring te zijn.

Wij bezochten de tuin in 2003. Alleen het reusachtige beeld met de geopende muil, waar hele families tegelijk in kunnen verdwijnen, is me bijgebleven. De olifant, de draak, de schildpad ... ze figureren wel op de foto's van het bezoek, maar lieten dus geen blijvende indruk na. Hoewel, toch genoeg om dit boek aan te schaffen, blijkbaar.

Wat foto's en een plannetje in het boek waren wel fijn geweest. In mijn editie - een Rainbowpocket - miste ik ze. ( )

Hella Haasse raakt in de ban van de onbegrijpelijke monsters en beelden van de tuinen van Bomarzo. Zij probeert er iets van te begrijpen door op te schrijven wat zij weet van de tijd waarin deze tuinen waarschijnlijk zijn aangelegd en dat in verband te brengen met mythologische zaken. Het geheel levert een prettig leesbaar essay op waarmee niet alle vragen beantwoord zijn, maar dat wel een verdieping geeft aan de beschreven tuinen.

Essays over de grillige tuinen rond de villa Orsini in Latium. Symbool voor het labyrinth dat het leven is. Zeer erudiet, maar niet echt genietbaar. ( )

In Midden Italie liggen de tuinen van Bomarzo. Tussen de gulzige plantenvegetatie en puinbrokken door, leiden slingerpaden naar monsterachtige beelden en beeldgroepen, aangevreten door de tijd. Wie legde dit doolhof aan. Hella gaat op zoek. Orsini, de Borgias met een heuse paus, alles komt voorbij. Een rebus in steen was dit het gene dat Orsini opluchten ? ( )