It’s been a very long time since I read anything by South African author André Brink (1935-2015): I think I discovered him at the library when he was shortlisted for the Booker for the second time with Rumours of Rain (1978). (An Instant in the Wind was shortlisted in 1975). I remember reading four or five of his books, and although I didn’t keep a journal in those days, I still vividly remember The Other Side of Silence (1982). Brink was a great writer, passionate and fearless about exposing apartheid to the world, and remarkable as a bilingual author, writing his novels simultaneously in both Afrikaans and in English.

The Blue Door is, however, not a novel: it’s a slim novella of only 122 tantalising pages. It asks the question what if… what if reality suddenly shifts and everything that is familiar no longer exists. In the course of the story Brink references Gregor Samsa in Kafka’s Metamorphoses and Haruki Murakami’s Sputnik Sweetheart and what happens to David Le Roux is somewhat similar. When he lies in bed with a wife called Sarah who he’s never seen before, she is reading Murakami’s novel and ponders Miu’s disorientating experience of shifting dimensions, changing places with herself. David, since he stepped inside the blue door, has been confronted not only by Sarah, but also two children that he has apparently fathered and who expect him to tell him the usual bedtime story – a fairy story that happens to allude to very similar circumstances to his own situation.

To read the rest of my review please visit https://anzlitlovers.com/2016/09/28/the-blue-door-by-andre-brink/ ( )

Het verhaal van een man die op een dag de blauwe deur van zijn tuinhuis opent en daarachter een vrouw met kinderen vindt die hem als hun man en vader begroeten. Hij was kinderloos getrouwd met Lydia. Het huis van hem en Lydia vindt hij niet terug. Aan het eind stap hij wederom dezelfde deur door, die nu geel is, en waarvan onduidelijk is wat zich daarachter bevindt. In welk leven is hij thuis? Onder dit kafkaesk verhaal zit het thema van een man die niet kiest voor wat hij echt wil, maar probeert te accepteren en te begrijpen wat hij tegenkomt. ( )

This is the first fiction by Andre Brink that I've read.His non-fiction (essays,etc. are brilliant). Good writing here, as expected, but alternate histories/parallel universe stuff still doesn't appeal to me personally. Interesting story though. ( )

Een verrassend nieuwe roman van Brink. Het boek preludeert met “om te beginnen was er de droom” en dan volgt, met prachtig gevoerde pen, een beschrijving van een gedroomde gebeurtenis . Na dit hoofdstuk –het boek is gering van omvang en de hoofdstukken ook- kan het boek niet meer stuk. Het proza is verrukkelijk om te lezen en het verhaal dat daarna volgt is boeiend of liever gezegd meeslepend. Kern van het boek is de vraag naar de werkelijkheid; is het de voorstelling die wij menen waar te nemen of is het toch de spiegel in de ogen van de ander ?

Het boek wordt een roman genoemd en daar valt naar mijn mening op af te dingen. Van ontwikkeling van karakters is nauwelijks sprake terwijl qua omvang we het hier hebben over een verhaal. Mooi, zeker, maar geen roman in de traditionele betekenis. ( )

More a story than a novel, but a very powerful story. A man opens a door, and finds himself into a life he could have lived, if he had been a bit bolder. The book is a plea for personal courage when making important choices in life. Besides this, it is very well written, as I would expect from Brink, one of my favourite writers. ( )