In 1971, the Dutch psychologist Jan Foudraine published Wie is van hout... Een gang door de psychiatrie (English: Not Made of Wood), the culmination of many years of work, observation and experimentation in psychiatric institutions. Foudraine broke through the traditional view of seeing and treating the clients as, and thereby institutionalising them as untreatable patients. Instead of continuing treatment as it had been for sometimes more than 20 or 30 years, for some of the schizophrenic patients at the clinic, Foudraine started treating them as individual and responsible people, aimed at returning them to some form of independent life in society. The novel Buitenstaanders (English: "Outsiders" seems inspired by Foudraine's ideas.

At the beginning of Buitenstaanders, a couple with their two children suffers and accident causing their car to land in a ditch. Seeking shelter and help, they knock at the door of a villa situated is a small copse, and are taken in by the family living there. The family is very peculiar, a bit like Pippi Longstocking. All members of the family have peculiar names, such as Ebbe, Biba, Agrippina and Lupo. Their dog is called Evertje Polder. The family prides itself to have taken in Wibbe, whom they believe to be feeble-minded.

Staying at the villa is an outrageously bewildering experience. Max, Laurie and their children stay with them for several days, during which the family prepares the birthday of Sterre. Very gradually, barely noticeable, the story takes a grim turn, as towards the end of the story characters increasingly run amok, Max is locked up, Ebbe threatens to jump of the roof, Sterre turns out to have been dead all along, and the role of Wibbe is revealed.

Buitenstaanders is a very ingenious exploration of madness. ( )

Op weg naar hun vakantiebestemming komt een jong gezin niet geheel bij toeval terecht in een eenzaam huis aan het water. Afgesneden van de werkelijkheid leeft daar een merkwaardige gemeenschap: een oude dame die van vers bloed houdt, haar zoon die liefdesbrieven schrijft, twee identieke zusjes, een zwakzinnig kind en een onnozele knecht. Of is in het huis niemand wat hij lijkt te zijn?

Met dit debuut veroverde Dorrestein direct een bijzondere plaats in de Nederlandse literatuur. 'Buitenstaanders' (en de romans die volgden) konden in de traditie van de gothic novel geplaatst worden: een literair genre uit de tweede helft van de 18e eeuw dat mysterie, horror en romantiek vermengt. De verhalen spelen zich af op duistere plekken waar bovennatuurlijke gebeurtenissen het lot van de personages bepalen. Al deze elementen zijn ook in 'Buitenstaanders' te vinden. ( )

wat een bizar verhaal weer. Ik vond het minder leuk, je weet altijd dat het niet goed afloopt en in dit geval wou ik het niet eens weten. Dat arme kindje, en al die vervelende volwassenen uit het vakantiegezin. Letten niet op hun kinderen; hoe komt ze toch op weer van die rare gebeurtenissen ( )

Komisch en spannend ( )