Prachtige taal! Een ontdekking uit een stoffige boekenkast. De sfeer van het landelijk leven en het harde boerenbestaan overstijgt het verhaal. ( )

(...)

Mijn enige voorbehoud is misschien het quasi afwezig zijn van politiek. Timmermans schiep met zijn boer Wortel een personage dat tegenslagen kent, geliefden ziet sterven en uitgebuit wordt door hoge heren, maar dat, ondanks periodes met veel negatieve gevoelens, uiteindelijk toch content is en blijft.

Is Timmermans daardoor schuldig aan collaboratie met de uitbuiters? Relativeert hij zo niet te sterk de structurele ongelijkheden en de onrechtvaardigheden door iemand te laten zien die simpelweg een content karakter heeft, iemand met een groot talent voor geluk? Het antwoord op die vraag is wellicht ja. Bouwt iemand die niet afbreekt immers wel echt op?

We kunnen Timmermans zeker niet beschuldigen dat hij de miserie en het ongeluk dat de kleine man te beurt valt onder de mat veegt. Maar hij onderzoekt de machtsmechanismen amper, het blijft bij een enkele verwijzing naar de kasteelvrouw van wie hij zijn boerderij huurt, en één keer merkt Wortel op dat de wereld slecht verdeeld is: “Dat God de hazen en de fazanten alleen voor de kasteelheren geschapen heeft, gaat er bij mij niet in.”

Langs de andere kant zou je kunnen zeggen dat Timmermans louter een bepaald aspect van de werkelijkheid toont: er bestaan toch arme mensen die ondanks alles content zijn? Dat kan best zijn, maar dat gaat voorbij aan de kern van de zaak: als die tevreden arme mensen niet arm zouden zijn, en niet uitgebuit zouden worden, dan zouden ze nog contenter zijn, nog gelukkiger, met significant minder besognes & kopzorgen.

Bovendien: wat is content? Speelt er soms geen zelfbedrog: “Wat zou ik met een kasteel kunnen doen als er geen mesthoop vóór de deur ligt en de kiekens niet in huis floreren?” Het is in dat verband tekenend dat ook de blinde dochter zich duidelijk schikt in haar eigen lot: ze is liever blind dan doof of zonder reukzin, terwijl het overduidelijk is dat blind zijn een veel grotere beperking is dan niet kunnen ruiken of doof zijn. Op die manier laat Timmermans – al dan niet onbedoeld – toch een deel van een machtsmechanisme zien: mensen die zich schikken in hun lot.

(...)

Volledige recensie op Weighing A Pig Doesn't Fatten It ( )

Boer Wortel houdt van zijn land en van het boerenwerk. Hij heeft het niet gemakkelijk: in feite werkt hij om de kasteelbewoners te spekken. Het gezin van Wortel heeft het niet breed. Zijn twee vrouwen overlijden voortijdig. Een derde, door meneer pastoor voorgesteld huwelijk, gaat op het allerlaatste moment niet door, omdat Wortel niet kan besluiten van zijn land weg te gaan.
Een mooi boek, met mildheid geschreven en met veel liefde voor het boerenwerk. Met recht een BoerenPSALM.

Typisch Job-verhaal, geplaatst in Vlaamse context. Knap, hoewel natuurlijk gedateerd
Opvallend: figuur van de pastoor, wijze, relativerende instantie
Breder: antagonisme stad-platteland, verheerlijking van de boerenstiel, minder of zelfs niet de natuur (zoals in Pallieter) ( )