Mary Bryant behoorde tot de eerste groep 'convicts' - veroordeelden - die in 1787 naar Australië werd verbannen: het nieuwe werelddeel waarheen Engeland zijn misdadigers, prostituées en geestelijk gestoorden deporteerde.
Na een zeereis van twee maanden komen de mannen en vrouwen in de strafkolonie aan: een verhongerende en verkommerende kolonie die Mary ten koste van alles wil ontvluchten.

Wat dan volgt is een groots en ongelooflijk avontuur: in een open boot leggen de vluchtelingen roeiend en zeilend een afstand af van meer dan 3200 mijl. Geteisterd door stormen, gekweld door honger en dorst en achtervolgd door inheemsen slagen zij erin, niet in het minst door Mary´s onblusbare levensdrang, (Nederlands) Timor te bereiken.

Daar slaat het noodlot wederom toe: de vluchtelingen worden naar Batavia gebracht en opgesloten: een nieuwe lijdensweg volgt waarbij Mary haar man en kinderen verliest. Ze heeft dan alles verloren. Ook haar zo duur gekochte vrijheid.

In Engeland wacht haar de galg. Maar een beroemd Schots advocaat weet gratie te verkijgen. Mary Bryant is dan eindelijk vrij. Voorgoed.