Ontspanningsliteratuur met stripachtige figuren. Het verhaal is niet diepgaand en pas het laatste hoofdstuk verklaart waar het uiteindelijk om ging. ( )

Willem Pieter Hogendoorn, alias Thomas Ross, alias Havank Ross maakt er een gezellig potje van in dit boek waarin de Schaduw en een groot aantal van zijn vrienden weer te voorschijn komt. Soms drie politierangen omhoog gepromoveerd, soms met kleinkinderen, en enkele keer met wat levenskrassen op de neus.

Ross heeft het taalgebruik van Havank goed te pakken. De transplantatie van de jaren dertig-zestig naar de jaren 2000 is daardoor goed gelukt. Ook verwerkt Ross unieke Schaduw-elementen op aardige wijze door het verhaal, zoals Schaduw's favoriete muziekstuk als beltoon van de onvermijdelijke mobiel.

Het verhaal is uitermate gecompliceerd en doet de lezer soms verdwalen in de personages en verhaallijnen. Dat doet wat afbreuk aan de "door"leesbaarheid van het verhaal.

Het blijft een raadsel hoe de Schaduw in hemelsnaam aan de politie verbonden kan zijn. Dit apparaat is eigenlijk niks anders dan een uitgebreide particuliere organisatie ter meerdere eer en glorie van de hoofdpersoon, in plaats van een publieke organisatie.

Dat is uiteraard niets nieuws. Had Havank ooit beter nagedacht over de consequenties van zijn keuze, dan was de Schaduw een Frans/Nederlandse pendant geworden van een particulier speurneus/schurk als de Saint.

Het verhaal heeft weinig Frans anders dan een villa in Zuid-Frankrijk en een verblijf op Sint Maarten. Achtergrondspelers zijn kopieën van Willem Holleeder en zijn entourage en het heeft wat te maken met politici en chantage.

Voor de liefhebbers van de oude Schaduwboekjes zonder meer aanbevolen. Veel herkenning, weinig teleurstelling. En nog altijd even ongeloofwaardig leuk. ( )

Alle personages van Havank komen voorbij, de dure auto's worden nauwkeurig van merk, type en subtype aangeduid, maar het is géén Havank! ( )

Van http://mom.biblion.nl/ :
Charles C.M. Carlier, alias de Schaduw, de speurder uit een van de populairste Nederlandse misdaadseries ooit, is weer terug. Havank (1904-1964) schreef dertig misdaadverhalen over dit kleine mannetje dat alles altijd 'merkwaardig, om niet te zeggen hoogst merkwaardig' vond. Na Havanks dood schreef Pieter Terpstra nog een aantal delen en nu is er dan na twintig jaar nog een 55e deel, geschreven door misdaadauteur Havank (Tomas) Ross. Hierin helpt de Schaduw de Nederlandse politie bij hun zoektocht naar de weduwe van de in Amsterdam (waarschijnlijk) door Willem H. geliquideerde ¿Bankier van de Onderwereld¿. Hij komt op het spoor van Peerke Diamant, alias PAF, die jaren geleden met Willem H. een Amsterdamse biermagnaat ontvoerde. Op Sint Maarten vindt de finale plaats. Een leuke nieuwe Havank waarin Ross behendig jongleert met nostalgie en actualiteit. Hij mengt zijn eigen, vlottere schrijfstijl met de typische Havankiaanse, perkt de breedsprakigheid van de Schaduw in, maar behoudt de humor, gunt hem zijn sigaren maar geeft hem wel een mobieltje. Veel oude bekenden keren terug, maar met de boeven geeft Ross duidelijk een knipoog naar nu. Op de omslag staat natuurlijk Dick Bruna¿s onvolprezen silhouet van de Schaduw. Normale druk. - Redactie

Ross weet op meesterlijke wijze de schrijfwijze van Havank te evenaren, tevens moderniseerd hij de schaduw. ( )