Afschuwelijk, grof, plat en een oppervlakkige, onintelligente hoofdpersoon. Deed mij denken aan de boeken van Kluun.
Ik werd lichtelijk groen van sommige beschrijvingen van de aanloop naar een bevalling. Hu. Naar mate het einde dichterbij kwam werd het boek steeds minder slecht. ( )

Het boek leest in 1 keer uit, dus is vlot geschreven, maar het lijkt alleen maar het begin van het verhaal... net als het verhaal goed op gang komt is het boek uit. ( )

Pretty good book. Thought I'd read it before but couldn't remember a thing so that was nice. Not world changing but okay.

Het is een boek waarbij ik moet denken aan een muziekstuk. Maar dan wel bijzonder: het begint met een stormachtig tempo en geraas en komt uiteindelijk tot rust in een kalme melodie. De hoofdpersoon raakt zwanger, hoewel ze daar zelf niet veel zin aan heeft. Haar man daarentegen wil wel graag een kind en zorgt daar na de geboorte ook goed voor. De vrouw echter wordt gek na de zwangerschap en beland bij de psychiater. Via hem komt ze terecht bij haar jeugd en haar vroeg gestorven vader. Het verdriet over de vader komt terug en verwerkt ze alsnog, min of meer. ( )

Het duurde een tijdje tot ik de irritante stem van Carice van Houten niet meer in mijn hoofd hoorde tijdens het lezen, nóg een reden waarom het altijd beter is eerst het boek te lezen en dan pas de film te zien. Met dit boek had ik die regel niet gevolgd omdat ik eigenlijk helemaal geen zin had om iets van Heleen van Royen te lezen. Ik vreesde het platte taalgebruik en groffe sexscenes. Omdat het boek opgenomen is in de Volkskrant uitgave "De Beste Debuutromans" ben ik het uiteindelijk toch gaan lezen, en het viel me allengs mee.

Toch ben ik geen echte fan van Heleen van Royen. Er zijn moment waar het boek erg gedateerd overkomt (wist een jonge vrouw in 2000 écht niet hoe een computermuis werkt?). Er komt inderdaad veel schunnigheid in voor in dit boek én er her en der lijken er thema's opgeworpen te worden die dan ineens in het niet verdwijnen.

Omdat de tangverlossing zo ontzettend intens is geschreven en ze de lezer mee weet te slepen in de geest van de hoofdpersoon blijft mijn oordeel over "De gelukkige huisvrouw" toch overwegend positief. ( )