Dit boek heet een persoonlijke geschiedenis te zijn. Mijn eerste indruk was die van een vrouw die als een bezetene alles opschrijft wat van belang lijkt. De constructie komt dan ook chaotisch over. De stukken 'Gordes' vormen de rode draad. Daarin beschrijft ze de vakantie in Frankrijk met Hans. Haar besluit om een boek te schrijven wordt genomen en ze gaat aan de slag. Ze trouwt, krijgt een kind, gaat scheiden, zoekt minnaars, gaat studeren, verbreekt relaties, wordt marxiste, zoekt minnaars, etc. Ik vind het zwak dat het boek slechts hier en daar analyseert, reflecteert op al die gebeurtenssen, het gaat maar door. Anja Meulenbelt maakt duidelijk dat haar schaamte voorbij is en laat zien hoe kwaad ze wel niet is, heel kwaad.

Het gerucht ging destijds dat ze bezig was met een boek dat heettte: "De woede voorbij". Bovendien gaf ze aan niet meer achter "De schaamte voorbij" te staan. Nogmaals, ze heeft willen laten merken dat ze woedend is en de weegschaal slaat een beetje door. Overigens vind ik het bewonderenswaardig dat iemand zich publiekelijk zo bloot durft te geven. Ze kon niets anders dan publiek bezit worden. ( )

Een persoonlijke geschiedenis om te laten zien dat feminisme niet alleen een theorie is maar ook een manier van leven: kwetsbaar en tegenstrijdig. ( )

Uitgeleend Antonia Negulescu 8 nov 2023