Bij vlagen vind ik het verhaal te ingenieus in mekaar gekunsteld om waar te lijken. Zo krijgt rechercheur Lodz tot drie keer toe een puzzeldeel in de schoot geworpen omdat 'n samenwerkend politieagent oplettend is geweest en bij toeval op de juiste plaats is. Ik vind eveneens dat Ross regelmatig achteraf gebeurtenissen het verhaal inschrijft om de materie rond te breien tot een repeterende staccato van gebeurtenissen vol toevalligheden. Bovendien zijn karakters komen niet tot leven. Dat geeft alles bij mekaar mij als lezer geen thrillersensatie, maar eerder een nieuwsgierigheid van hoe schrijft Ross zich hieruit... een pageturner, neen / ja... kiest u maar.

Uit het Parool: "Maar het lijkt waarschijnlijker dat de nieuweling hem een alibi verschafte om de uitzonderlijk complexe intrige nog eens rustig te recyclen" http://www.parool.nl/parool/nl/26/BOEKEN/article/detail/263801/2009/10/07/Tomas-... ( )