Mariëtte Wolf beschrijft de veelbewogen geschiedenis van De Telegraaf. Ze schetst hoe de grootste krant van Nederland zich ontwikkelt van een onstuimig en vooruitstrevend nieuwsblad voor de Amsterdamse elite tot een behoudende massakrant. Wolf geeft niet alleen een kijkje achter de schermen van de krant, maar biedt ook inzicht in de kleine en grote gebeurtenissen die de samenleving vanaf 1893 beroeren. De wijze waarop De Telegraaf hierover heeft bericht, is van oudsher goed voor commotie: van de wilde pro-Franse koers in de Eerste Wereldoorlog, de voortschrijdende aanpassing tijdens de Duitse bezetting en de primeurjacht tijdens de verloving van een kroonprins(es). Ook aan bod komen de verslaggeving van de Elfstedentocht, treinkaping of ontvoering, en de felle politieke campagnes en de berichtgeving die leidt tot de bestorming van het Telegraafgebouw door bouwvakkers en provo's in juni 1966. Wolf gaat eveneens uitvoerig in op de houding van de krant in oorlogstijd en op de vraag waarom de herverschijning in september 1949 zo lang op zich heeft laten wachten. Ze besteedt veel aandacht aan de ‘plezierige gekken' die de redactie van De Telegraaf hebben bevolkt. Zij maken dat de geschiedenis van de krant zich bij vlagen laat lezen als een journalistieke schelmenroman.