De ondertitel van de Nederlandse vertaling zegt dat dit Italiaanse verhalen zijn, maar de originele Duitse ondertitel noemt het terecht schetsen. Dat is ook gelijk het probleem van deze bundel: het lijken dagboekaantekeningen die helemaal niet voor een lezerspubliek bedoeld zijn. De auteur neemt niet de moeite om de lezer helpen het verslag te begrijpen en je raakt dan ook vaak in de war, zoals vooral in het laatste verhaal waar Duitsland, Napels, Rome, Palermo allemaal door elkaar lopen. De verhalen hebben onderling ook nauwelijks een relatie, behalve dat ze in Italië spelen, het is een allegaartje. Als de auteur een jaar in Italië heeft gewoond, zou er toch veel meer te vertellen moeten zijn? Is het een selectie? Maar dan op basis van welk idee? Het zou beter zijn geweest als de auteur de moeite genomen had om de goede elementen die in de schetsen voorkomen tot afzonderlijke verhalen om te vormen. Zo'n zielloze schets als Randazzo kan er dan meteen helemaal uit. ( )