Maria BoonzaaijerRezensionen

Samenvatting:

Amsterdam 1943. Op een zondagmorgen snelt Josefien Langeveldt, moeder van acht kinderen, met haar doodzieke baby Lise naar de huisarts. Onderweg stuit ze op een razzia. Een radeloze jonge vrouw probeert haar zuigeling in Josefiens armen te leggen: 'Red mijn dochtertje!' Josefien vlucht in paniek weg. Haar weigering om te helpen blijft Josefien achtervolgen tot ver na de oorlog, als er beneden haar Joodse buren komen wonen.

Een familieroman over diepe vriendschap, een geheime liefde, verraad, en de impact van de oorlogsjaren. Tegen de achtergrond van de bezettingstijd en de jaren vijftig, de tijd van wederopbouw, verzuiling, grote gezinnen, het rijke roomse leven en strikte fatsoensnormen.
Recensie(s):
Het is 1943. In Amsterdam-Zuid holt Jozefien, moeder van acht kinderen, met haar doodzieke baby naar de dokter. Onderweg stuit ze op een razzia. Een Joodse vrouw smeekt haar om haar dochtertje mee te nemen. Ze vlucht echter in paniek weg. Háár meisje, Lise, redt het. De rest van haar leven wordt Jozefien gepijnigd door schuldgevoel. Dat wordt na de oorlog aangewakkerd als ze Joodse benedenburen krijgt. Ze vermoedt dat de buurvrouw degene is die zij in 1943 aan haar lot overliet, maar durft het niet te vragen. Lise en haar even oude, wereldwijze buurmeisje Pauli worden hartsvriendinnen. Dan valt de ontloken Lise als een blok voor Leo, een volwassen Joodse acteur, met wie Pauli al iets heeft. In diezelfde periode krijgt Jozefien een fatale hartaanval. Vlak voor haar overlijden biecht zij Lise haar kwellende geheim op. Lise dreigt thuis een onbezoldigde huishoudster te worden, maar ontsnapt en slaat haar vleugels uit. Pas vijftig jaar later zien de vrouwen elkaar weer. Een uitstekend geschreven, overtuigende familieroman, tegen de blijvende achtergrond van de oorlog.

Mirjam Scholten