Paul Brondeel

Ik heb het al vaker gehad over de verschillende manieren waarop boeken in mijn boekenkasten terecht komen. Nieuw kopen of tweedehands zijn er daar twee van, krijgen is de derde. Dat was ook het geval met het boekje dat het onderwerp vormt van deze korte bespreking, Gipsy van Paul Brondeel (uitgegeven bij Davidsfonds/Clauwaert in 1995). Dat zat in een lading van ettelijke honderden vooral fictieboeken, waarvan ik er een aantal meteen heb geklasseerd als door te geven of te verkopen en een aantal andere als nog te lezen.

Ik “liefhebber” namelijk niet zo héél erg in fictie (al kan dat de laatse tijd aan de hand van mijn boekbesprekingen anders lijken), maar voor, bijvoorbeeld, boekjes als dit (amper 50 pagina’s) maak ik graag een uitzondering. Terecht ook, in dit geval. Beetje moeilijk om daar veel uitleg over te geven – het boek is zélfs qua verhaallijn niet al te dik -, maar Brondeel slaagt er in je dit verhaal in één keer te doen uitlezen. En dat terwijl je dat verre van verwacht als je van bij de eerste bladzijden beseft dat dit niet meer inhoudt dan de gedachtengang van een door haar man bedrogen vrouw tijdens één dag op haar werk.

Knappe novelle dus, dit Gipsy.… (mehr)