Laia Fàbregas

Op een mooie zonnige zondag las ik in één middag, uitgestrekt op een tuinbankje in de schaduw van een grote parasol, Het meisje met de negen vingers van Laia Fabregas.

Laura is een jonge vrouw die op een dag begint met het opschrijven van haar herinneringen, want haar hoofd begint vol te raken en ze is bang dat ze dingen begint te vergeten. Laura heeft negen vingers, ze mist haar linkerpink.
Laura en haar zusje Moira hebben geen foto's van hun jeugd. Hun ouders wilden geen foto's maken maar leerden de meisjes in plaats hiervan gedachtenfoto's te maken. Hoe je dat doet staat uitgebreid beschreven in het boek. Een gedachtenfoto is een totaalbeeld van een indruk inclusief reuk, geluiden en tastbaarheden. Een gedachtenfoto maken kost tijd en het opslaan op de 'harde schijf' neemt nogal wat ruimte in beslag.

Laura en Moira groeien op in de nadagen van het dictatoriale regime van generaal Franco. Hun ouders zitten, als communisten, in het verzet en willen hun kinderen alleen met waarheden laten opgroeien. De meisjes horen dus pas voor het eerst sprookjes op school en de kabouter die je uitgevallen melktandje onder je kussen verruilt voor een cadeautje blijkt inderdaad niet te bestaan, want Laura vindt haar tandje terug in bed en er is geen cadeautje.

Maar wat is waarheid en wat is leugen? Daar gaat dit boek over. Als lezer raak je steeds meer in de war, totdat je je uiteindelijk afvraagt of niet alles een leugen is. Mooie voorbeelden zijn de verhalen die als een aftelrijmpje beschrijven hoe Laura telkens opnieuw een vinger verliest. Grotesk in hun beschrijving en daarnaast zo eenvoudig neergeschreven.… (mehr)