Jolanta Drużyńska Stanisław M. Jankowski

a nazwiska i miejsce śmierci skazane na zapomnienie (1) a później pogrzebanych w parku leśnym w Charkowie; Odkrywały i wybaczały (1) córka i wnuczka gen. Kazimierza Tumidajskiego szukać jego śladów w Związku Radzieckim; Doprowadziły (1) córka Józefa Hieronima Retingera (1) córkach i wnuczkach (1) do zbudowania cmentarza w Surkontach (1) dowodził obroną Westerplatte; Szukały (1) gdy wiele osób - obawiając się rewizji - niszczyło dokumenty (1) gdzie zginął w walce z wojskami NKWD "Kotwicz" i jego żołnierze z Armii Krajowej; . Walczyły (1) jak Elżbieta Dąbrowska - Hojka (1) jak Ewa Gruner - Żarnoch (1) jak pamiętają "swoich" i nie tylko "swoich" bohaterów (1) jak Wanda Puchalska (1) jak żona (1) jak żona i córki ppłk Macieja Kalenkiewicza (1) jaką odegrał w historii Polski i poświęcenie życia rodzinnego w imię działalności pro publico bono . To książka o kobietach (1) jednego z najbardziej aktywnych po II wojnie orędowników zjednoczenia Europy (1) Juliana (1) które nie dały się pokonać komunistycznemu systemowi propagandy. W tym czasie (1) które przez wiele powojennych lat (1) których życiorysy przez wiele lat były "wyklęte" (1) nadal prowadziły swoją wojnę o utrwalenie w pamięci (1) o ich uporze (1) o uznanie jego działalności "na rzecz niepodległego bytu państwa polskiego" (1) oddanie im szacunku (1) plugawione pomówieniami i oskarżeniami... To także książka o kobietach: żonach (1) potwierdzających służbę ich najbliższych dla Rzeczypospolitej Polskiej. Nie bały się (1) siostrach (1) skreślane przez cenzorów (1) te odważne kobiety starały się mieć jak najwięcej dowodów (1) To jeszcze jedna książka o ludziach (1) w 1940 roku zamordowanych w miejscowym więzieniu (1) ważną rolę (1) wpisanie do podręczników nazwisk ich najbliższych. Też pro publico bono. O tym (1) własne lub rodzinne (1) wśród szczątków kilku tysięcy oficerów (1) za którą "zapłatą" był strzał w tył głowy w mokotowskim więzieniu; Starały się (1) zgromadzić jak najwięcej dowodów (1) śladów ojca (1) że to kapitan Franciszek Dąbrowski we wrześniu 1939 roku (1)