Mensje van KeulenRezensionen

De Biezen is a memoir of loosely written and formulated reminiscences of two Dutch writers, Maarten 't Hart and Mensje van Keulen about their friends and fellow author Maarten Biesheuvel and his wife. It is a celebration of personal friendship starting from the early 1970s and looking back on that period with many personal photographs. The book is a joy to read, but not very informative.½

Inhoudelijk erg treurig, zo'n jonge vrouw die maar blijft hangen aan ontrouwe Lon. Keer op keer wordt ze bedrogen en iedere keer komt ze toch weer bij hem terug. Pijnlijk om te lezen. Anderzijds ook boeiend, zo'n persoonlijk verhaal waarbij je niet goed kunt inschatten hoe het nu echt in elkaar zit.

De naam Mensje van Keulen ken ik denk ik al vanaf mijn middelbareschooltijd maar had nooit iets van haar gelezen. Ik vrees dat ik haar op de hoop heb gegooid met Yvonne Keuls en Yvonne Kroonenberg om er vervolgens nooit meer naar om te kijken. Oh, hoe ongelooflijk naast heb ik er gezeten en wat heb ik mijzelf al die jaren ontzegd!

Dit boek met korte verhalen kwam in mijn bezit doordat het de J.M.A. Biesheuvelprijs (https://www.jmabiesheuvelprijs.nl/) van 2021 heeft gewonnen en ik deze prijs al jaren met veel plezier sponsor. En wat een pareltjes zijn daar al uit te voorschijn gekomen. Dit boek van Mensje van Keulen is daar een van.

Jaja, je roept nu wel dat het allemaal zo geweldig is maar wat is het dan dat het zo geweldig maakt? Altijd een sterke vraag maar of ik die nu naar tevredenheid kan beantwoorden, weet ik niet zeker. Het zit heel erg op de beleving van deze verhalen. Bij het lezen van de eerste zin geloof ik al dat de opgevoerde personages bestaan en ademen. Het zijn geen opmerkelijke geschiedenissen die worden voorgeschoteld, eerder juist hele gewone mensen met gewone levens. En toch gebeurt er dan iets dat niet helemaal in de lijn der verwachting ligt maar toch ook heel natuurlijk op zijn plek valt.

Ik kan nog uren beschrijven hoe overdonderd ik was door de eenvoud van de verhalen die toch heel diep konden steken. Maar liever raad ik iedereen aan het ook te gaan lezen. Dan ga ik me nog even schamen dat ik al die jaren zo'n verkeerd beeld van Mensje van Keulen heb gehad.

Goed geschreven verhalen met soms een aparte draai eraan. Leest makkelijk en snel.½

Korte verhalen

Mijn volledige recensie lees je op:
http://www.linda-linea-recta.nl/schoppenvrouw-door-mensje-van-keulen/

Wat een zwart boek, Schoppenvrouw door Mensje van Keulen..
Een verhaal van honderdvierenveertig bladzijden, die wat mij betreft ook vierhonderdvierenveertig bladzijden had mogen zijn. Spanning alom.

Bleeker is een doorsnee man die opeens zijn leven wil veranderen. Dat lukt uiteindelijk niet, hij is niet geschikt voor een grote verandering. Heel subtiel en fijntjes wordt de uitspatting van Bleeker beschreven.

Florrie is a young girl who grew up with her unkind aunt. After the death of her aunt she needs to find her own way in the world. She ends up taking a job as a housekeeper in an old mansion where a number of artists are provided with an opportunity to work on their art. She gets to know the different people in the house and seems to find a place there, but soon mutual dislikes and incriminations among the inhabitants disrupt the quiet life in the mansion.

A lovely novel in which van Keulen presents us with a very diverse cast of characters, each with their own reasons for staying in the mansion. Florrie is described very lifelike, and you soon start feeling for this young girl who has had such a rough start in life. The connections between the characters keep you wondering who is trying to sabotage the quiet life in the mansion and the novel ends with a very nice twist.

Een zeer triest verhaal over een man, Willem Bleeker, die er een week vandoor gaat, omdat hij helemaal onverschillig wordt ten aanzien van zijn gezin en werk. Hij is een gewone burgerman die maar net rond kan komen en eigenlijk een zeer oninteressant leven leidt. Uit pure ellende keert hij tenslotte weer terug naar zijn gezin om zijn niet noemenswaardig leventje te vervolgen. Knap geschreven. Ik werd er destijds knap depressief van. Rijke ervaring om dit te lezen.

Sterke roman. Met goede dialogen. Het gewone dat verandert in het onheilspellende. Is de elfjarige Maria een bambi, zoals haar oom Leen haar noemt, of een loeder?

In 2009, I acquired a few, small, promotional publications, each presenting a choice of short stories of selected Dutch authors, in small hardcover editions. De spiegel takes its title from one of the three short stories included in this volume. I did not care much for the other two, but this one, the longest had a particular chute and was therefore the most enjoyable.½

The story was written in 1972 and it feels like that too. Willem Bleeker seems a somewhat older father and I was a little shocked to find out that he is only 32. He has an ulcer, is constantly tired, is stuck in his job already and actually it's a hopeless case. Civilian life he doesn't seem to be able to handle it. But the uncertain life of his former friends in Amsterdam is even worse for him. That he finds out when he runs away from home.

The entire story covers just a few days, the days he ran away from his wife and two young children y in The Hague to Amsterdam, where he grew up. Although his old friend Gerry immediately accepts him, their lives cannot be more different. And none of the described lives is recognizable to me. Is it because I was in a different environment? Or has life really changed that much in 40 years? I guess it will be a combination of both.

I read the book with interest, but it also felt very old-fashioned. And it's not a book that I will list for high school students to read. Then the fun of Dutch literature is gone. For me having to read such books was the biggest reason not to read a lot of Dutch literature for a long while, although that is completely unfair to contemporary Dutch writers.

http://boekenwijs.blogspot.com/2012/01/bleekers-zomer.html½

Wat een verassende collectie van korte verhalen schrijft Mensje van Keulen bij elkaar in 'Een goed verhaal'. Niet altijd opbeurend, hier en daar eenzame verhalen, maar pareltjes voor de lezer.

Hanna, woont met haar zieke en zeurderige moeder in een volksbuurt. Het leven van alledag brengt nauwelijks vertier en Hanna vult haar dagen met de zorg voor haar moeder, koken, boodschappen doen, de krant voorlezen en dagdromen. Het leven van haar zus Coby die getrouwd is met een ex-zeeman en een dochtertje heeft, wordt geplaagd door drank en geweld, maar Hanna benijdt haar en tracht zich op haar beurt uit haar benauwende lot los te maken.

Nora trouwt, na een beschermde jeugd in de provincie, met een zestien jaar oudere man. Jaren later begint ze een relatie met een architect met wie ze naar Pakistan vlucht, maar haar man blijft haar volgen. Ze zal met hem moeten breken.