Greg KeyesRezensionen

This novelisation, in contrast with some others I've read, does not add a whole lot to the world of Interstellar as seen in the film. There's very few inner monologues and thoughts of characters that contribute to our better understanding of them, and just as few science explanations to tide over the curious. It's simply the screenplay turned to prose, which might work well for some; I have to admit I need my books to be a bit more meaty than that. I expected backstory, flashbacks, thoughts we never got to see in the film... if you did too, maybe just put the movie back on.

That was a good book. Concise, focused and interesting all the way through, in a way the other books of the series just haven’t been to me. In addition to introducing the Yuuzhan Vong Shapers and Shamed Ones, it dived deeper into the society and highlighted internal contentions.

The story in this book is tolerable but only because the plots are largely supported by the fantastic game content of the Elder Scrolls series. The main characters are shallow and the side-characters are mostly mysterious types (read: also shallow, due to the fact that 'unknown past, unknown emotions, unknown motives' is a fantasy cliché since Aragorn). It's a shame, since I expected a lot of a novel that builds on the enormous collection of lore, lands, creatures and races that the Elder Scrolls comprises. The abrupt end of the book is frustrating because it smells of cheap soap opera. I'm going to find out if the sequel is any better. If not, I won't be surprised. If it turns out that the ending of the series is deeply inspiring, this book was just the authors way of finding his pace. After all, it's not easy to write a novel about such a popular and well-loved game setting, just as it isn't easy to make a good movie out of a good book.

Essentially the same as the previous two books, which is to say engaging. Like the characters, like the story. I'm a bit confused about hoe everything Will tie together, but that should be resolved in the last book...

This was not the most easy book to get into. It starts out with difficult names, an unknown world, about five different points of view and no clue how those five are related. The chapters are short and as a result, there is a lot of switching between viewpoints, and although I cannot identify what it is that makes it so, the language is such that it is slow to read.

After a while though (ok, it was a long while), I got used to the slower reading pace, and it became clear that all the viewpoints were at least in the same land, and a few of them got together. Finally understanding the world, I did get into it. And loved it. Like I said, it's not a fast read, and although I liked all the (good) characters and lots of things happen to them, it was not very exciting or tense. I've got the feeling this is because my affection got divided over all of them, so even though I didn't want any of them to die, I still could live with it, because there were enough of them left. I was very much engaged with the book, though. Somehow there was not a single story line that I disliked or even liked significantly less than any of the others. This is a rare thing in my experience; in most books with multiple story lines, there is at least one that is a necessary evil (necessary to get through to understand the story at least), one that disappoints you when you turn the page and see you've ended up in THAT story line again. The briar king didn't have that at all. All story lines were interesting and all (good) characters in them were engaging. I say good here because the one character I wish was different was the king's crazy brother. I just don't like that type of insane character.

As for the other characters, I really liked seeing how some of them evolved. I liked that the bookish young priest gains some skills in the physical department. Mostly I liked the two really young people, princess Anne and Cazio, gaining an understanding of life and of adventures, learning a bit more realism. That was quite well-done. And, although this is by no means an equal society, I still liked the portrayal of the women. I imagine the 'men fight from the outside, women from the inside' motto of the coven would not sit well with everyone, but the book does hold plenty of interesting and confident women, who, although they do not fight the way men do, still rescue the men as often as the other way around, and can hold positions of power.

So, all in all this book gets four stars, and I've already started the sequel... Which is really necessary by the way, because the book really doesn't end in a way that makes it even seem like you are at an ending.

This isn't really a separate book, I think the whole series is one book that happened to be too thick to put in one cover. In a way, my review for The charnel prince is therefore about the same as my review for The briar king. The only difference is that by now I don't mind the shifts in POV any more. I mostly know the characters, and I know enough of the world not to get thrown, so it doesn't confuse me so much anymore. There are two new characters, one of which I really like (the composer) and one who seems a bit redundant (Ewaut). The other characters, especially Anne and Cazio evolve, in the case of Anne quite satisfactorily. I was planning to read something else in between, but I've gotten so involved with these books, I bought part 3 last night and have already started it...

Wow. Interesting! and while I had a suspicion I was surprised at the end. This is about the origins of telepaths (in the B5 universe) on Earth and how/why the Psi-corp became what it did. It has layers of complexity and good character development. I did enjoy how the story unfolded, and seeing ancestors to characters we already know. (Lyta's forebears especially)

4.3

I found myself very conflicted about this book. At first glance, it would appear to be a standard fantasy novel, with the farm boy who goes on a journey to be a hero, and princess in distress, and an incredibly powerful enemy that must be overcome. However, things are not what they appear to be. The "hero" turns out to have little to no idea what he's doing, nor does he have some set or prophesied destiny to fulfill. In fact, several other characters comment consistently about how stupid and unwise he behaves. The princess in distress is actually very intelligent and inquisitive with a latent power in all members of her family that make her more dangerous than anyone else. And the true nature of the gods makes the reader question what is really going on. There's an ancient secret about the Rivergod and his enemies, and the characters are realizing that they may simply be pawns in a game of the gods.

Keyes creates an incredibly interesting world, where gods exist in everything, from the field of grass, to the streams that cut the land, to the very campfires that the characters gather around, all the way to the great Rivergod which consumes all other gods around him. The characters are quite dynamic and change and learn during the course of the story in this book and it's sequel, "The Blackgod." However, the reason I can only gives this novel three stars is because it is painfully obvious that this was Keyes first book. Some of the prose and the dialogue feel rather clumsy, and certain aspects that seemed like they were supposed to be mysteries became painfully obvious much earlier than the actual reveal. Which leaves me very torn. If Keyes had waited longer in his career before he wrote this book and its sequel, I feel that it would have turned out much, much better. Still, it is very worth the read if you can look past it being a freshman effort that turns the standard high fantasy fare on its head (much like how George R.R. Martin's Song of Fire and Ice series challenges the low fantasy genre). Fascinating, but far from perfect.

I'm genuinely stunned at how good Greg Keyes is. He took a simple movie tie-in and actually made supporting characters more compelling than they would be in the subsequent movie.

He also found clever ways of giving us Kaiju vs Jaegar porn without positing a new breach. Really smart decisions to make a story that's interesting in it's own right, especially in regards to Jinhai's parents.

The only flaws are really beyond Keyes' control. The fate of Raleigh and what happens when you chuck a Kaiju into a volcano actually contradict Uprising. Not horribly so, but enough that you get the sense the Keyes did not benefit from a tight story group that would approve and endorse his take on canon.

A great run up to the movie, covering the years between the War of '96 and 2016. This is the book I wanted after the movie came out originally, admittedly with more detail. All the same, this is a well written book, filling in information and details about how the ESD (Earth Space Defense) comes together and how everyone on the planet comes together to prepare for the next invasion. While I don't think you need to read this book to see Resurgence, I think it's well worth the time to read. Now I want more! LOL

Okay. I felt like I should finish the series even though my interest was waning. It tied things up but it was so long since I read the previous volume that everything felt disjointed.

Wow! Just like the movie! Well, at least I know now what a "novelization" is. This is one instance in which I'd recommend the movie first. I think the movie scenes portray Murph's room over time brilliantly; I'd looked to the book to describe these scenes on equal terms if not better and here I thought it came up short. The book did do a nice job of conveying what characters were thinking rather than seeing an actor stare at the camera

Okay continuation of series but not spectacular.

This series is growing on me. The second book grabbed me a bit more than the first. If you are a fan of George R. R. Martin or Robin Hobbs, this is a good series to check out.

I think I would have liked this more if I had read it earlier, I wasn’t surprised by anything really as I’ve felt like I’ve read this type of characters,plots before in other books, yet it was well done. I would have liked to see more grey type characters personally.

Dit boek is een direct vervolg op [b:Dochter van de rivier|5653729|Dochter van de rivier|Greg Keyes|https://images.gr-assets.com/books/1226647280s/5653729.jpg|29296]. Zie m'n recensie hier.

Het avontuur begint pas. De queeste naar de bron van de Rivier, de Kenterling, degene die via Hezhi z'n macht wilt verspreiden en de vele volkeren wilt domineren daar waar hij niet stroomt, verloopt niet zonder slag of stoot. Integendeel.

Hezhi, Perkar, en co. komen tijdens hun vlucht bij de Mang terecht, een van de verschillende indianenstammen. Ook blijkt dat die stammen elkaar niet altijd kunnen luchten. Maar goed, Broeder Paard belooft ons gezelschap z'n bescherming te bieden, zeker tijdens een specifiek festival dat erop bedoeld is de banden met andere stammen te hersmeden.

Ook hier zijn er verschillende verhaallijnen alvorens ze samenkomen. Ghe aka Yen blijkt niet de zoon van een bouwmeester te zijn, integendeel zelfs. Na het dodelijke gevecht met Perkar heeft de Rivier hem een handje geholpen (lees: terug tot leven gewekt). Uiteraard betekent dit dat enkel het lichaam terug werkt, ditmaal in het bezit van een andere, kwaadaardige geest, een levenseter. Hij wil koste wat kost Hezhi vinden, misleidt er zelfs Ghan en de huidige koning van Nhol (Hezhi's vader) voor. Maar alvorens deze zoektocht te ondernemen, gaat hij op zoek naar aanwijzingen in de Watertempel, waar hij opnieuw voor z'n leven moet vrezen.

Op zijn tocht wordt hij ook vergezeld van Qwe Shen en haar echtgenoot, Beender Aal. Wat hun rollen zijn, wie ze werkelijk zijn, enz... wordt pas zeer laat onthuld. Hetzelfde geldt voor de kraai-god Karak en andere goden die in de problematiek betrokken zijn. Greg Keyes slaagt erin je keer op keer op het verkeerde spoor te zetten. Er wordt volop gelogen en bedrogen. Als je denkt sympathie te voelen voor het ene personage, blijkt na enige tijd dat dit ongegrond was. Als je denkt dat X de boosdoener is, degene die Hezhi en co. naar het leven staat, dan blijkt het toch Y te zijn.

Goden komen dus ook weer in het verhaal voor, ook de Jaagster, die eerder Perkar had proberen te doden. Perkar had toen wel, met behulp van Harka (het zwaard waarin de god opgesloten zat, maar ook Perkar's genezer was), haar leeuw gedood. Die goden spelen een belangrijke rol in het verdere verloop van de queeste om de Kenterling voor eens en altijd uit te schakelen.

Perkar begon me na verloop van tijd wel danig op de zenuwen te werken. Hij mag dan wel een twintiger zijn, Hezhi slechts 13 jaar, maar Hezhi blijkt toch iets volwassener te reageren op bepaalde situaties. Perkar heeft steeds maar zelfmedelijden om de doden die hij op zijn geweten heeft, door z'n eigen domme aanpak. Het wordt hem wel vaak onder de neus gewreven, o.a. door Ngangata, de halfling (half-Alwat), waarmee Perkar na verloop van tijd zeer goeie vrienden is geworden.

Hezhi leert ook wat het is om totale macht te hebben en hoe dit op een negatieve manier bezit van je kan nemen, je eigen redeneervermogen beïnvloeden. Daarom dat ze ook rotsvast ervoor gaat: de Kenterling, de Rivier, die moet aan banden gelegd worden, om niet te zeggen, gedood worden. Tenminste, de god die erin huist.

Zoals gezegd, niet alles verloopt zonder slag of stoot, en ook nu sneuvelen er enkele personages waarvoor toch makkelijk sympathie kon worden opgewekt.

Ik ga niet te veel meer in detail treden. Feit is, dat het, alles samen, een zeer prachtig verhaal is. Een verhaal dat zich niet alleen in een andere cultuur en omgeving afspeelt, maar ook een waaruit men inspiratie kan putten voor z'n eigen leven. Even de oogkleppen afzetten.

Het is een verhaal van vriendschap, van liefde (voor het leven, voor de ander, voor de natuur), van je plaats vinden in de wereld.

Keyes' ervaring met de indianen, hun gebruiken, hun cultuur, komt vaak genoeg ter sprake, al was het maar bij het vermelden van bepaalde termen voor goden, voor goddelijke wezens, en andere dingen.

Een dikke aanrader (letterlijk), die niet té snel mag gelezen worden, hoe spannend het op een bepaald ogenblik ook mag zijn.

Greg Keyes was een naam die ik al eens had zien passeren, hier op Goodreads. Toen ik vorig jaar in Brugse Boekhandel deze tweedelige reeks voor een spotprijs zag staan, en de flapteksten me wel leuk leken, ben ik overstag gegaan. J. Gregory Keyes zou een deel van z'n jeugd doorgebracht hebben in het Navajo-reservaat in Arizona en zo inspiratie opgedaan hebben voor deze 2 boeken, [b:Dochter van de rivier|5653729|Dochter van de rivier|Greg Keyes|https://images.gr-assets.com/books/1226647280s/5653729.jpg|29296] en het vervolg, [b:De Berg der Goden|5653740|De Berg der Goden|Greg Keyes|https://images.gr-assets.com/books/1226647350s/5653740.jpg|1199141], dat nog eens een goeie 100 bladzijden meer telt. De verhalen sluiten ook aan op z'n onderzoek (nog van toepassing?) naar de antropologie van mythen en geloofssystemen.

Maar goed, fantasy in een originele setting: bij de indianen. Eh, Native Americans. Er zijn twee verhaallijnen: 1) Hezhi, de prinses die nog te jong is om naar een andere vleugel van het paleis te verhuizen en zich bij haar ouders te voegen (ze wordt opgevoed door een oudere bediende, Qey, en heeft een dienaar, Tsem, een grote, sterke kerel), en 2) Perkar, een jonge krijger (nuja, boerenjongen die krijger wordt en tot de Mang behoort, een paardenvolk) uit een zeer verre streek die op de een of andere manier een queeste moet vervullen. Beide personages leven in totaal verschillende maatschappijen en hebben elk aparte geloofsovertuigingen.

Er komt dus geloof/spiritualiteit aan te pas: goden van allerlei pluimage. Goden die over domeinen heersen, goden die in plaatsen en objecten zitten (wapens, bomen, ...). Opdat Perkars volk goede dagen zou kennen, worden er af en toe offers gebracht. Dat hoeft niet groots te zijn; wat wierook branden, bijvoorbeeld, is ook goed. Waar Hezhi woont, Nohl, zijn het de priesters en de Rivier (de Kenterling) die de plak zwaaien; er zijn geen goden die overal huizen.

De Rivier is allesbepalend in dit verhaal. Het is zowel een waterstroom als een god (de Kenterling). De Rivier bepaalt hoe Perkars queeste/tocht verloopt, hoe Hezhi zich gedraagt, enz. Opletten wanneer je bepaalde levenssappen in de Rivier loost (bloed of anders), want dan "kent" de Riviergod je, zal hij je weten te traceren en proberen te beïnvloeden. Want deze god wil alle macht, volledige dominantie van de mensenvolkeren en hun leefgebieden, en zal dat op allerlei manieren proberen te verwerkelijken.

Maar omdat macht corrumpeert, sloten de Rivierkinderen lang geleden een pact met de Kenterling: in ruil voor een rijkgevuld en royaal leven, zouden er van elke generatie kinderen geofferd worden aan Hem. Tot Hezhi op een dag haar beste vriend D'en verliest en zij op onderzoek trekt, tegen alle regels in.

Beide verhaallijnen (Hezhi's en Perkars) verlopen elk op hun manier, waarbij Perkar vooral (onbedoeld, weliswaar, maar toch, misschien ook door z'n jeugdige naïviteit) kwaad aanricht t.o.v. de groep waarmee hij reist, o.l.v. de Kapaka (een soort koning, hoofd van een stam) die met de Heer van het Woud wilt onderhandelen over meer grond om te bewerken, hoewel de zaak zeer subtiel moet aangepakt worden, omdat de mens niet meer zo respectvol omgaat de harmonie tussen natuur en mens), met zeer kwalijke gevolgen. De "boetedoening" zal een serieuze opdracht zijn, een die hij met een klein hartje, maar toch vastberaden aanpakt.

Hezhi vindt uitvluchten uit om toch maar meer te weten te komen over de geschiedenis van de koninklijke families, om te weten wat er precies gaande is, waarom bijv. D'en verdwenen is. Ghan, de oude bibliothecaris (en een van de laatste van zijn stam), is eerst weigerachtig, besluit dan toch haar wat klusjes te laten uitvoeren, zodat hij z'n aandacht elders op kan richten.

En zo komt van het een het ander, met de nodige spanning en variëteit. De verschillen in cultuur, in levensopvatting, ... Of, het contrast tussen een boerenjongen die zich opwerkt (dankzij tussenkomst van de goden) en een jonge prinses die gebonden is aan haar kamers, aan haar beperkte leefwereld, steeds de nodige regels in acht moet nemen en bijna geen vrijheid heeft. Zelfs haar ouders kijken amper naar haar om, wachten gewoon tot ze oud genoeg is om naar de andere vleugel te verhuizen.

Op zich zou je dit verhaal als eindig kunnen beschouwen, want - hoe kan het ook anders? - eind goed, al goed? Iedereen terug vrij van alle kommer en kwel? Maar dan lees je de eerste pagina's van boek 2, [b:De Berg der Goden|5653740|De Berg der Goden|Greg Keyes|https://images.gr-assets.com/books/1226647350s/5653740.jpg|1199141], en weet je dat het kwaad niet volledig verdelgd is. Integendeel. Er staat ons duo (Hezhi en Perkar), samen met hun kompanen, nog een zware opdracht te wachten.

Op de flap stond ook: "[b:Dochter van de rivier|5653729|Dochter van de rivier|Greg Keyes|https://images.gr-assets.com/books/1226647280s/5653729.jpg|29296] is te lezen als een sprookje, maar ook als een prachtige fabel over de consequenties van een levenswijze die zich afkeert van de natuur." Dat kan ik zeker beamen. Het is prachtig geschreven (althans het Nederlands), zowel de beschrijving van de wereld als hoe de personages zich gedragen en voelen. Hier en daar staan er enkele levenswijsheden in. Uiteraard houdt niet alles wat gebeurd steek, het blijft een fictief verhaal, het blijft fantasy, zij het met culturele, etnische elementen, die het verhaal meer charme geven. Zeker en vast een aanrader!

Picked up this novelization because it is my youngest son's favorite movie. I have to say that reading it made the last 30 minutes or so of the movie more effective, as it must due to the difference between film and page.

I tore through this in a matter of hours, it is a terrific story

The first book of an excellent series about a young girl, trapped in an ancient, crumbling palace. Mostly left to her own devices, she must navigate both rulership and theocracy, keeping herself and her country intact. I thought this was well written, engaging and unique.

This is book 2 in the Psi Corp Trilogy. It's the story of the underground, Bester's parents, and Bester's early life growing up in and being trained by the Psi Corp. It gives us a very human and compassionate look at the man who by the time we find him in Babylon 5, seems to have no goodness or redeeming qualities in his nature. Seeing the journey Bester's life takes and how he becomes the man we see later is interesting. This book is not as compelling as the first book in the trilogy, but it does help us understand a complex man and what shaped him and it's well worth reading.

This is book 1 of the Psi Corp Trilogy, stories written in the world of Babylon 5. I've finished the trilogy, and this is by far the best of the three stories. It goes back about a hundred and fifty or so years before the time of Babylon 5 and sets the stage for how and why the Psi Corp was formed. It is very thought provoking, interesting and well told. It goes all the way back to discovering the first human telepaths and the time before we've found the existence of other races in the galaxy. The characters and the decisions they have to make are well formed and it really gives you an appreciation for the reason why the Psi Corp exists in Babylon 5 and why joining Psi Corp is mandatory for all telepaths unless they agree to take "sleeper injections" which removes their telepathic abilities. If you love Babylon 5, this entire trilogy is a must read, but in particular, this first book is even more so and is highly recommended. All the books in this trilogy are considered canon in the Babylon 5 universe.

This is book 3 of the Psi Corps Trilogy, and unlike books 1 and 2, it takes place after the timeline in Babylon 5. It looks inside the heart of the man who has become the bad guy we saw in Babylon 5, and causes us to hope for his redemption as he stumbles on in his life. It's a sad story and i wrestled with giving it 3 or 4 stars, and decided on 4 even though i didn't enjoy the story, not because of the writing, but because of being frustrated as we see Bester sinking into the hole his life has become. The trilogy is well worth your time, even with the inevitable conclusion.

I must say I am really surprised that the book from the movie is actually very good. The cheesiness of the earlier movies is gone. Descriptions take the place of bad or now probably very good special effects. The book does do justice to the King of the Monsters.

Audible edition

Enchanting world and story where the fates of the people and the gods are entwining each other and where the gods themselves aren`t immortal. Maybe a tiny bit overwritten.½