Nicoline Mulder

Nicoline Mulder presenteerde de kernboodschap van Value-Based Project Management tijdens het Projectmanagement Congres 2012 van IPMA-NL. Voor mij de prikkel om na het verschijnen in december het gelijknamige boek te bestellen en door te worstelen. De door Nicoline aanbevolen leesroute is eerst het voorwoord, dan de reflectie op het onderzoek in hoofdstuk 10, bijlage L Guideline Value-Based Proect Management en pas daarna de rest om de contouren van de puzzel eerst te hebben staan. Mulder heeft in haar onderzoek een ontwerpstudie gemaakt op basis van veel literatuur uit de werkvelden algemeen management en projectmanagement. Veel grote, met vaagheid en onzekerheid omgeven projecten mislukken, zo klinkt ook hier de beschouwing van het brandende platform. Toepassen van templates en best practices aanpakken, laat staan een one-size-fits-all methode volstaat dan niet. Er is zoveel chaos, maar ook orde in die chaos te schetsen? Mulder vindt het antwoord in het door professor Ralph Stacey gepropageerde complexiteitsdenken. Een systeem, bijvoorbeeld een project, acteert daarbij als autonoom als geheel, maar is op zichzelf ook geïntegreerd in een groter geheel. Ze biedt een ontwerp voor het vergroten van projectsucces met drie hoofdingrediënten: chaordisch systeemdenken, projectsuccesfactoren afgeleid uit de praktijk en moderne managementconcepten.
Geholpen door het filmscript van Ocean’s Eleven, waarin 11 specialisten elkaar, maar nooit allemaal tegelijk helpen een onmogelijke opdracht succesvol te volbrengen, heeft de auteur het ontwerp vormgegeven uit 11 met elkaar samenhangende interventies (Project’s Eleven), beschreven met CIMO-logica. Als je bij Chaordische projecten C interventie I toepast leidt mechanisme M tot outcome O. In totaal 22 mechanismen zijn gegroepeerd in een integraal theoretisch kader. De onderlinge verbondenheid van de mechanismen kan leiden tot een hoger niveau van reflectie, gedrag en culturele en sociale aspecten van het project. Het project groeit in volwassenheid. De interne werking en de plek in het grotere geheel zijn hierbij belangrijk. En dus zie je aspecten als gedeelde waarden, het hogere projectdoel, visie, transformationeel leiderschap, creativiteit, gebruikersparticipatie en passende resultaatgerichtheid, geïsoleerd beschouwd stuk voor stuk open deuren, nu in samenhang wel een hefboomwerking hebben om orde te scheppen in de chaos en projectsucces te bewerkstelligen. De praktische toepassing is in beperkte kring, bekenden uit het sociale netwerk van de auteur, gedurende korte tijd getoetst. Zowel het model als de praktische werkbaarheid bieden genoeg suggesties voor verder onderzoek.
De vele in-line literatuurverwijzingen en herhalingen van concepten en theoretische grondslagen in het boek doen de leesbaarheid voor een ‘gelegenheidslezer’ geen goed. Zelf heb ik me nog meer gestoord aan een gebrekkige eindredactie. Opvallend veel spelfouten en ellenlange zinnen die een onbegrijpelijke brij vormen. Wat dacht je van: “Een reden voor projectwerkers om zichzelf te gaan organiseren is het voorkomen dat een idee in een vroeg stadium sneuvelt door het presenteren van onvoltooid werk doordat het valt buiten de kernactiviteiten van de organisatie en daardoor geen kans krijgt , doordat het gelanceerd moet worden in een omgeving waarin het topmanagement zich oncomfortabel voelt met de technologie en producten, of omdat het niet is toegestaan te opereren op ander gebieden gebieden dan dat van je eigen functie.” (p.144)
Verwacht in een ontwerpstudie géén kant-en-klare oplossingen, templates of 10-stappenplannen voor instant succes. Het boek biedt ingrediënten om wat waardevols van je project te maken en vereist tegelijkertijd een geëngageerde rol van de projectmanager.… (mehr)

Na Henk Koster's Oscar & Linda is De kleine prinses maakt projectmanagement stoer het tweede boek dat ik heb gelezen over het vak projectmanagement in een wat andere vorm dan je gewend bent. Waar Oscar & Linda een romanvorm koos, is het sprookje de insteek voor De kleine prinses. Het doel van het schrijversduo Mulder & Wijnstra is om het Rijnlands model, waarin gemotiveerde mensen productiever zijn te promoten en af te zetten tegen het Angelsaksische model, waarin efficiëntie, resultaatgerichtheid, de hunkering naar macht en rijkdom centraal staan. PRINCE2, in het sprookje uitgebreid verbeeld als de brave, maar zeer voorspelbare hond Prins2, heeft het natuurlijk afgedaan. Prinses Marenne (PM), Otto de Graaf (OG), zijn 26 karikaturale ambtenaren, de filosofische neef Arthur, broer Bas Berend en vader en koning Tita wisselen ideeën uit om tot nieuwe ontdekkingen te komen hoe een projectopdracht óók aangenomen en uitgevoerd kan worden.
Als je projectmanagers sprookjes laat schrijven ontkomen ze toch niet aan rijtjes, veel jargon, voetnoten, zo blijkt in De kleine prinses. Wat al te nadrukkelijk worden bronnen geciteerd en herkennen vakgenoten de inspiratie die de schrijvers opdeden bij Daniel Ofman, Stephen Covey, het kleurdenken van Leon de Caluwé, de persoonlijkheidstypen uit het enneagram en Van der Loo's Kus de visie wakker. Juist waar de boodschap die van authenticiteit, inspiratie, eigen drijfveren, etc. is het schrijfwerk nog sterk de bronnen volgend. De overstap van de eigen drijfveren, waarden, motivatie, talenten, etc. naar de werkelijke verbinding en het gezamenlijk tot stand brengen van een resultaat, dat - welke benadering je ook kiest - wel bereikt moet worden, blijft in het midden. Dat komt ook tot uitdrukking in de verhaallijn, waarin veel aandacht is voor de opstartfase van het project en de evaluatie kort belicht wordt. Het is typisch de opzet van een cursus projectmanagement. Wat dat betreft past Henk Koster's boek meer in de beleving van de uitvoeringsfase.
Het schrijven van een sprookje is duidelijk wat anders dan een promotitieonderzoek, leerboek, synopsis of column. Ik heb nu de indruk dat er veel te veel 'wijze lessen' in één sprookje gestopt zijn op een manier die zich niet als sprookje laat lezen.… (mehr)