Hasan Ali ToptaşRezensionen

Kendisi ile muhtemelen uzaktan akrabayız ama bu kitabı sevmeme yetmedi. Fazla postmodern bana uymuyor. Dil ve biçimle çok oynamış. İnception filmini çağrıştırır şekilde iç içe geçişler vb.
Kitabın içinde pek çok anlamlı soru ve güzel cümleler var. Ama bunlar bütünlüklü bir konusu olmasını sağlamıyor.

Genellikle filmi çekilen romanların filmi daha zayıf olur.
Filmi romandan bir nebze daha iyi, o bile vasat ama.

Bana yeni bir Hasan Ali Toptaş kitabı okuma isteği uyandırmadı.

Ölü Zaman Gezginleri'ni okudum. İlk defa Hasan Ali Toptaş eseri okuduğum için yazara hangi kitapla başlamak konusunda kararsız kalmıştım. Bu yüzden yanlış bir başlangıçla yazardan soğumamak adına birini beğenmezsem öbürünü beğenirim diyerek bir öykü kitabı olan Ölü Zaman Gezginleri ile yazara başlamaya karar verdim.

Kitap iki tane öykü kitabının birleşmesinden oluşmuş. İlk kısım yine kitabın adıyla aynı olan Ölü Zaman Gezginleri iken ikinci kısmın adı ise Yoklar Fısıltısı'ydı. Ben yoklar Fısıltısı'ndaki öykülerin neredeyse tamamını beğenmeme rağmen Ölü Zaman Gezginleri kısmındaki öykülerin anca yarısını beğenmişimdir. Bunda Yoklar Fısıltısı kısmının daha önce yazılması nedeniyle yazarın dili daha bir sade ve öykülerinin daha anlaşılır olmasının sebebi büyüktü.

Ölü Zaman Gezginleri kısmındaki öyküleri, yazarın bu öyküleri daha sanatsal anlatmak istemesi nedeniyle ve anlaşılabilirliklerinin çok düşük olması nedeniyle fazla beğenmedim. Normalde bu tarz karmaşık metinleri severim ama peş peşe öykülerin hepsinde aynı anlatımla karşılaşınca ister istemez insanın canı sıkılıyor ve öyküden kopuyor.

Yazarın kelime seçimlerini ve kurduğu cümleleri beğendim ama gerek yazarı ilk defa okumamdan dolayı ve gerek de öykülerin fazla karmaşık olmasından dolayı kitabı beğenmedim ama buna rağmen yazarın yakında başka bir kitabını daha okumayı planlıyorum.

Gölgesizler'i okudum. Böylece yazardan toplam da 2 kitap okumuş oldum.

Bu kitapla birlikte yazarın anlatım tarzına hayran kaldım. Ne kadar güzel cümleler kurmuş yazar. Kitabı okurken ve kitabı bitirdikten sonra da aklımda tek bir soru belirdi, "Yazar bu kitabı yazarken ne kullanıyordu?". Ayık kafayla bu kitabın yazılmasını neredeyse imkansız buluyorum. Kitap hakkında daha fazla yorum yapmama yetecek kadar felsefi bilgim olmadığı için yorumumu burada noktalıyorum.

Kitap sağlam felsefi altyapısıyla ve karmaşık kurgusuyla Türk Edebiyatı'nın en iyi kitaplarından birisi olarak adlandırmayı hakediyor. Kitabın filmini izledikten sonra kitabı bir daha okumayı düşünüyorum, bir kez okumakla anlaşılacak bir kitap değil.

Çok duru ve doğal bir dili var. Su içer gibi yazılmış sanki kitap. Tam olarak olması gerektiği gibi.

Metinlerini varoluş ve yokuluş üzerine kurarak varoluşçuluğu taşraya taşımasıyla özgünlük kazanan, sade dilinden yükselen müzikle giderek hayatı yazıya, yazıyı ise büyülü bir hayata benzeten bir yazar... Yazma servüvenini " Hayatı kelime kelime genişletmek " olarak adlandıran Hasan Ali Toptaş, metinlerini birer senfoniye de dönüştürerek, dışarıyla içerinin, görünenle iç dünyanın, gerçeklikle rüyaların, somutla somutun çarpışmasından doğan tekinsiz bir atmosfere çağırıyor okurunu. Tam bir yazı ustalığıyla, Türkçenin imkanlarını sonuna kadar zorlayarak, edebiyatın büyülü dünyasına kapılar açarak...

Hikâyenin bütünlüğü daha fazla çözülmesin diye, bu bölümde de boş bırakılmış birkaç sayfa tadı bulunsun istiyorum çünkü ve böylece hikâye, bir süre de olsa benliğimin sınırlı bakışından kurtulup rahat bir soluk alabilsin, kendisi kalabilsin, ya da anlatmakla ben onu bir yandan yaşatıp bir yandan öldürüyorsam bu güzel günahın birazı da sizin olabilsin istiyorum.
Bin Hüzünlü Haz olağanüstü bir metin, gecikmiş Türk romantizminin başyapıtı.
Yıldız Ecevit

Kirja kertoo kylästä, jossa alkaa kadota ihmisiä. Tarjolla ei kuitenkaan ole mitään dekkarimaista asioiden selvittelyä vaan pohdintaa muun muassa ihmisen olemassaolosta. Kirjassa on myös kehystarina, joka vuorottelee kylän tarinan kanssa. Kirjan edetessä tarinat sotkeutuvat ja kurovat kahta maailmaa lähemmäs toisiaan.

Kirja herätti minussa aika ristiriitaisia tunteita. Toisaalta minua viehätti aikaa ja paikkaa rikkova rakenne, mutta samalla kaikki epämääräisyys ärsytti. Kirjan alku oli haastava ja olin jo jättää kirjan kesken, mutta päätin kuitenkin taistella vielä vähän eteenpäin. Ja onneksi taistelin, sillä kirjasta muodostui lopulta toimiva kokonaisuus.

Lueskelin muutamia kirjan saamia arvosteluja ja huomasin, että se on saanut aika ristiriitaisen vastaanoton. Se ei ole ihme, sillä kirja on oikeasti kummallinen – mutta samalla myös kovin kiehtova.
http://kirjamieli.blogspot.com/2009/10/hasan-ali-toptas-varjottomat.html