Dit is het verhaal van de mensen van Hassana. De Hasnaye zijn Assyrische christenen. Ze geloven dat ze de taal van Christus spreken : hun eigen taal, het Sureth, is verwant met het oude Aramees dat bij het begin van onze tijdrekening de omgangstaal was in Palestina. De Hasnye zochten asiel in Europa, het christelijke Avondland. Ze kwamen terecht in een Vlaamse provinciestad, in Mechelen. Daar groeit nu een Nieuw Hassana in de schaduw van de Sint-Romboutstoren. Dit is het verhaal van het dorp Assana in Zuidoost-Turkije, aan de grens met Syrië en Irak. Het was een dorp van boeren en wevers in de schaduw van de berg Djudi. Hassana was een verzamelpunt, het spon de rode draad van twintig eeuwen oosters christendom in Mesopotamië en Assyrië. Het was het laatste christelijk dorp in die afgelegen regio, gekneld tussen het Turkse leger en de Koerdische PKK. Hassana werd verwoest in 1993. Dit is het verhaal van Melkan Ishak, een jongeman uit Hassana, een vluchteling. Hij is Belg en Mechelaar geworden. Maar zijn wortels liggen elders. Hij heeft de auteur August Thiry meegenomen naar de Assyrische enclave in Mechelen. Hij heeft voor het de grondstof opgedolven waaruit dit boek is gegroeid. Het een zoektocht geworden naar een oude cultuur, naar een kleine christelijke gemeenschap in de diaspora, naar het wel en wee van de mensen van Hassana in Mechelen. Waar ze in het beste geval Turken worden genoemd en waar de onrust van het bangelijke eigen volk onrustwekkend groeit.