De personages van dit boek zijn allen op zoek naar evenwicht. De meesten kunnen slechts met veel moeite een tijdelijk en wankel evenwicht vinden. Ze zoeken naar de nabijheid van een ander maar eens die nabij komt, slaat de verwarring toe. Net zoals haaien wanneer men ze op de snuit aanraakt, even in een hypnotische toestand lijken te verdwazen. Centraal staat de jonge Italiaanse Sofia wiens onevenwichtige moeder zelfmoord pleegde. Haar vader vluchtte in het reizen om over de hele wereld documentaires te maken over haaien waarover hij haar via videoboodschappen vertelt. Sofia kon zelf ternauwernood haar manisch-depressieve man behoeden van een zelfmoord waar haar eigen leven zelf steeds meer koers naar lijkt te zetten. Het eerste deel van het boek vond ik minder sterk maar eens Sofia de nooit verstuurde brieven van haar moeder vindt en begint te lezen, wordt dit een sterke roman over eenzaamheid, liefde, depressie en evenwicht. Bonvicini weeft de verschillende levens van Sofia, haar ex-man, haar minnaars, haar vader en moeder, en dat van haaien tot een mooi geheel en een boeiende leeservaring. ( )