Het boek is samengesteld uit langere verhalen die voor de samenhang van het boek door de auteur voor deze uitgave zijn bewerkt. Alle verhalen spelen zich af in de dertiger jaren in Siberië, blijkbaar een moeilijke periode wereldwijd en vooral in het koude Siberië. De hoofdfiguur is een tienjarige jongen, die als wees opgevoed wordt door zijn grootouders in een dorp aan de rivier de Jenisei Vandaar dat water een grote rol speelt in de meeste verhalen Astavjef heeft een heel vlotte verhaalstijl die in niets verouderd is. Ik las zijn meesterwerk De Keizervis, dertig jaar geleden. Het bijzondere aan het boek is dat men zich kan inleven in de leefwereld van een tienjarige, omdat we allemaal tien zijn geweest, maar zijn vertelstijl is zo soepel dat men zich ook goed kan inleven in de gedragingen van zijn grootmoeder. Je hebt dus een dubbele kijk op de gebeurtenissen. Niemand is goed of slecht. Alleen de omstandigheden zijn hard, armoedig en tenenkrullend. En toch voel je de weemoed van de auteur naar zijn jeugd in de harde maar mooie taiga ( )