Beautiful and deeply felt. ( )

Toen David zijn stem verloor. Door: Judith Vanistendael.

Wow, wat een mokerslag. Ik heb deze graphic novel net uit en voel me verweesd, geraakt, ontroerd. De tranen staan nog in mijn ogen. De verhalen van Vanistendael zijn nooit oppervlakkige niemendalletjes met een happy ending, maar Toen David zijn stem verloor hakt er echt wel in.

In een kleine 300, prachtig getekende, pagina’s vertelt Judith het verhaal van David die te horen krijgt dat hij een tumor op zijn strottenhoofd heeft. We maken kennis met zijn familie en hoe zij met dit nieuws omgaan. Zijn oudste dochter is net moeder geworden en heeft haar handen daar aan vol, zijn jongste dochter Tamar gaat samen met haar beste vriend Max op zoek naar een manier om haar vader bij zich te houden (zijn ziel in een potje opvangen na zijn dood?), zijn vrouw Paula gaat kapot bij het idee dat zij er binnenkort alleen voor staat. En David zelf? Die wil vooral nog even genieten.

In heel uiteenlopende prenten qua kleurenpalet (uitstekend passend bij ieders gemoedstoestand) schetst Vanistendael een wereld met weinig woorden maar des te meer gevoelens en emoties. Zelfs zonder al te veel tekst weet zij een krop in je keel te toveren.

Toen David zijn stem verloor is een moedig, intiem, pijnlijk, hartverscheurend boek dat je hart verovert en je hoofd niet meer loslaat. Vanistendaels boeken zijn boeken die ertoe doen. Klassiekers die blijvend een ereplek verdienen. ( )

Sometimes I feel that I read graphic novels too quickly. This is a very sad and moving account of cancer. The images are amazing. ( )

A graphic novel about chronic illness? Sign me up. The watercolors in this book do an amazing job at conveying the sudden lack of definition when confronted with dire news from a medical professional. I was never entirely sure about the relationship between some of the characters, but that just felt like the book was forcing me to identify what was important versus what was not when facing David's diagnosis. The juxtaposition between David's reactions and his youngest daughter's really highlight the change in understanding of life and death as a person moves from childhood through adulthood. The silence from David was palpable in the artwork and text, though the ending was a bit puzzling for me, and it made me question if I really understood his relation to the female characters in the story. ( )

Een stripboek met weinig woorden. Niet verwonderlijk met een titel als deze. En ook het onderwerp is om stil van te worden. Een vader die langzaam wegteert door kanker. Vanuit de verschillende familieleden krijgen we de gebeurtenissen rondom dit ziekteverloop geschetst en daarmee ook hoe de familieleden ieder daarmee omgaan. Vanuit de zeventien jaar jongere echtgenoot, vanuit de dochter uit een eerder huwelijk en vanuit de achtjarige dochter.

De tekeningen zijn geschetst met Oost-Indische inkt en waterverf. Doeltreffend in de eenvoud en de eigen stijl. De plotselinge zwarte pagina's na een emotionele uitbarsting werken bijzonder effectief in het de lezer zelf ook nog eens de wanhoop laten voelen van de situatie.
Een vertelling als beleving zonder oordeel.

Enig minpuntje vind ik de typografie van de letters in de tekstbalonnen. Er is gekozen voor een lelijk schools handschrift waarbij ik soms zelfs moeite had om te lezen wat er stond. Het leidde me af van de verder prachtige tekeningen. ( )