Roman over vrouw die naar Frankrijk reist naar de rivier waar zij vaak met vakantie is geweest. Zij wil daar de dood van haar vader verwerken ( )

Ella is een ca. 50 jarige kunsthistorica, ze heeft een zoon Tobias, die net naar de VS is verhuisd om te studeren bij zijn vader.
Ella’s vader is overleden maar helaas blijven de pijnpunten in hun verhouding en houdt ze een ingewikkelde en nare verhouding met haar moeder.
Ze gaat op reis naar de Gard, vlakbij Nïmes, waar ze niet alleen geweldige vakanties had, weliswaar met haar ouders, maar ook met haar broer en waar ze een aantal jaren haar grote jeugdliefde beleefde met Marc.
Ze zwommen in de rivier en beklommen de grote, Romeinse brug en doken er vanaf. En ze vrijden en hadden heerlijke tijden.
Het wordt een reis door haar leven ook om te achterhalen waar het allemaal fout ging, waar ze zo eenzaam van is geworden, wellicht door haar streven naar totale onafhankelijkheid van haar ingewikkelde ouders die samen ook nog behoorlijk akelig tegen elkaar waren. Onberekenbaar waren ze beiden en dat is denk ik, heel slecht voor de ontwikkeling van een kind.
Het is wel heel veel hoor, dode kleine duifjes die ze had opgekweekt, een hijger voor haar neus, een bijna-verdrinking, een dode man in de rivier, een bijna verkrachting door de vader van de kinderen waar ze als tiener op paste.
Op reis komt ze wel leuke mensen tegen David, een Spaanse antiquair, een echtpaar datum een restaurantje haar een glas wijn aanbiedt en waarmee ze een leuke avond heeft, ze ontmoet ook nog een oude dame die op een kasteel woont met haar oude zus met wie ze al decennialang niet spreekt. Die dame is nog verre familie want volgens haar moeder was de overgrootmoeder van haar vaderbeeld ongehuwde moeder, zwanger van de vader van het kind waar ze kindermeisje van was. Die familie woont ook nog eens vlakbij de plek waar ze op vakantie gingen. Veel kommer en kwel en kunst en geschiedenis, hier en daar wel erg veel, maar mooi geschreven en ook spannend ( )

Naar het einde toe overtuigende roman over het omgaan met herinneringen, verlies en tijd. Net zoals het hoofdpersonage zit de lezer wat gewrongen tussen het heden en het verleden en buitelen beelden en associaties (iets te?) los over elkaar heen, met een haast louterend inzicht op het einde. ( )

Rivieren keren nooit terug van Joke J. Hermsen

In dit boek volgen we Ella die doorheen Frankrijk reist, met als doel de rivier waar zij zo vele zomers van haar jeugd doorbracht. Na het overlijden van haar vader is de relatie met haar moeder nog slechter, de één na de andere verdrongen herinnering duikt weer op en alles begint een beetje in duigen te vallen. Ella beseft dat ze iets zal moeten doen om met het verleden in het reine te komen, dat probeert ze met deze reis.

Haar reis doorheen het Franse landschap, met allerlei onverwachte ontmoetingen is boeiend, maar haar innerlijke reis is dat nog veel meer. Elke avond schrijft Ella in haar schrift, aan de voorkant de avonturen die ze die dag heeft beleefd, aan de achterkant haar herinneringen die op deze reis meer en meer opduiken. Ergens in het midden zullen deze verhalen elkaar raken en dan hoopt ze er klaar met te zijn.

Naast de vele geweldige natuurbeschrijvingen biedt dit boek ook boeiende ideeën over kind zijn, opgroeien en ouderschap. Het is prachtig meanderend geschreven maar blijft toch vlot leesbaar. Het is een beetje een koortsachtige trip waar je aan begint en waar je je doorheen moet laten wiegen. Genieten van elk hoekje en kantje, elke kronkeling, bocht en onverwacht uitzicht (of inzicht). ( )