Το βιβλίο, έχει μια καλή ιδέα που αφορά μμια νεαρή κοπέλα που βρίσκει δουλειά σε ένα διανυκτερεύον ατμοσφαιρικό βιβλιοπωλείο στη Θεσσαλονίκη και κάποια φθινοπωρινή βραδιά, γεμάτη ομίχλη, την επισκέπτονται ετερόκλητοι μοναχικοί και δυστυχισμένοι πελάτες για να εξομολογηθούν τον πόνο τους και να θρηνήσουν τα χαμένα όνειρά τους με δύο εξαιρέσεις, ένα ζευγάρι ερωτευμένων εφήβων και μιας αρχαίας θεάς. Το πρόβλημα είναι η κακή ανάπτυξη της ιδέας. Βιβλίο φλύαρο, ανιαρό, γεμάτο επαναλήψεις και καινοτοπίες και τετριμένα κλισέ. Θα ήταν πολύ καλύτερο αν τα έγραφε όλα αυτά σε 100-150 σελίδες κι όχι σε 404. Με κούρασε αφάνταστα με τις αμπελοφιλοσοφίες του. ( )