Verder lijkt van 'Finisterre' een voortzetting, of misschien meer nog een herwerking van: dezelfde basiselementen, meer en anders uitgewerkt maar veelal in dezelfde stijl, met behulp van dezelfde technieken en overladen met dezelfde hinderlijke veelheid aan tekstbalken. De dialogen vallen door de mand - en in de zelden geslaagde combinatie met de foto's/tekeningen deden ze me te vaak denken aan die oude foto/dokterromans die ik vroeger weleens aan de kassa's van het grootwarenhuis zag liggen.
Na twintig bladzijden had ik verdomd veel spijt dat ik ook maar één boek van Legendre in huis had gehaald - hier had ik niks aan, wat een teleurstellende en potsierlijk kostelijke grap ...
Maar dan komt - even over de helft - het woordje 'klik'! en plots zit alles goed: het tempo, de tekeningen, de duisternis, zelfs de teksten ... Ik voelde me ineens betrokken, uitbundig blij zelfs, opgelucht, ... als een ware stripjunky raasde ik door de resterende bladzijden.

Het blijft me een raadsel waarom dit werk genomineerd werd voor een literaire prijs, want de kracht van Legendre zit in het geheel niet in zijn teksten of in de verhaalopbouw - je kan zelfs stellen dat juist dat zijn zwakste punten zijn - maar het is wel een krachtige strip, ontsierd door het begin, gered door het einde (en dan bedek ik die dwaze songteksten ook nog even met de mantel der liefde)

http://occamsrazorlibrary.blogspot.com/2009/07/verder-wachten-op-een-eiland.html ( )