Britta Böhler behandelt het openbare debat over de veiligheid, terrorisme en integratie. Zij maakt zich zorgen, dat nieuwe maatregelen hieromtrent tegen de verworvenheden van de rechtstaat en onze individuele vrijheden ingaan. Zij illustreert dat aan de hand van een aantal rechtszaken waarin zij zelf als advocate optrad, zoals de zaak van de moordenaar van Fortuyn die onder permanent cameratoezicht stond en geïsoleerd moest blijven, terwijl de rechter anders beslist had. Na bespreking van de historische ontwikkeling van de rechtstaat analyseert het boek opsporing- en berechtingtechnieken en maakt duidelijk dat een aantal nieuwe wetten overbodig zijn en het evenwicht tussen criminaliteitsbestrijding door de overheid en persoonlijke rechten verstoren. De veiligheid mag niet ten koste van de rechtstaat gaan. Naar mijn mening wordt de staat soms te veel als bedreiging afgeschilderd, maar het boek is boeiend en legt reële misstanden bloot ( )

Het boek begint met een korte historische schets over het ontstaan van de rechtstaat. Vervolgens wordt aan de hand van een aantal spraakmakende rechtszaken aangetoond dat in de Nederlandse ontwikkeling van het rechtstatelijk handelen en denken gedurende de laatste jaren nogal wat fout gaat. Een ontwikkeling overigens, die zeker tot op heden geen kentering te zien heeft gegeven, integendeel !

Met name het overheidsoptreden in de vorm van onzichtbare interventies in de rechtsgang en de door de politiek gesanctioneerde en vaak uitdrukkelijk geïnitieerde aantasting van de individuele rechten van verdachten, komen uitvoerig aan de orde.

In het boek wordt een somber beeld geschetst. De politiek die hijgend de publieke opinie wil bevredigen en onder invloed daarvan, maatregelen neemt die op uiterst gespannen voet staan met onze rechtstatelijke beginselen. Het boek bevat staaltjes van overheidsinterventies in de rechtsgang, waarvan je oren -ook na jaren- weer gaan gloeien.
Een schrale troost bij dit alles is, dat in veel gevallen de onafhankelijke rechter heeft kunnen corrigeren. Ernstiger wordt het echter wanneer wetten worden uitgevaardigd die de rechter zijn ‘vonnisvrijheid’ kunnen beperken. Te denken valt b.v. aan het invoeren van minimum straffen en het toelaatbaar maken van bewijsmateriaal dat nu nog niet is toegestaan.

Een boek dat de lezer ‘op scherp zet’. ( )