After the untimely death of her husband, Sammar sent her infant boy back to her family in Sudan and stayed in Aberdeen, Scotland, trying to knit her life back together while grieving and working as a translator. One of the professors she often works with is Rae, an Islamic scholar who understand her religion and the way she thinks. It is almost inevitable that the two of them will try to find a way towards each other. Except that for Sammar, Islam is her life - she is born to be a wife and she is Muslim first and anything else after that. Rae on the other hand studies and understands it - but does not believe and does not want to convert (and have a lot of valid reasons besides the fact that he simply does not believe).

That could have been the setup for a wonderful slow burn of a novel. Using the two different settings for the two parts of the novel (the cold Aberdeen and the sunny Sudan) add even more to the feeling of separation. Sammar and Rae do not seem to have anything in common and yet, their connection is there - even when they both deny it. Except that Sammar is unwilling to change and consider anything but what she thinks is right - even if that means never seeing Rae again.

And herein lies the problem. Had the roles been reversed, with the man insisting on his faith and his way and the woman being expected to submit to it and change, the novel would have probably never been published. Writing the novel this way, with Sammar essentially filling that cliched male role of past romance novels, diminishes the power of the novel considerably. It could have been an exploration of faith and religion (not even remotely the same except in Sammar's thinking) and of finding a way to bridge the differences between cultures. Instead it ended up a reversed romance cliche more than anything.

The writing is good and there are a lot of well-written and well-thought sequences in the book. It probably draws on the author's life in places and these insights into her thinking do make up for the strained main story. I just wish she had not tried to mold it so close to the standard stories (with the genders reversed). ( )

#ReadAroundTheWorld. #Sudan

This is an award-winning novel by Sudanese author Leila Aboulela. It is set in Aberdeen, a slow-burn gentle romance between Sudanese widow Sammar, and university professor Rae, who she works as a translator for. Religion is a major obstacle for them. I enjoyed the romance and the difficulty Sammar found in adapting to the grey and drab life in Scotland. It did however at times feel more like a religious tract promoting Islam than a novel. 3.5 stars ( )

a very rare 5 stars for a book i finished yesterday and still thinking about today and i've got a feeling will be reminded of it all my life
sameera's character resonated with me most
i shifted to stay in scotland north of aberdeen as a teenager and stayed there for the next 20 years on and off
the weather and its affect on everything still strums a chord inside me
her rejection in love and her reaction to rejection - so real - could have should have been me
no spoilers but loved right through to the end

De vertaalster is een boek dat zich duidelijk in een categorie laat plaatsen: het is een liefdesgeschiedenis. De personen waarom het in deze liefde draait zijn de Soedanese Sammar en de Schotse Rae. Beiden werken aan de universiteit van Aberdeen in Schotland; Sammar als vertaalster en Rae als islamoloog. Het grote obstakel dat de liefde in de weg staat: religie. Sammar is een diepgelovige moslima, en Rae is eerder een soort agnost te noemen. Voor Sammar is een verbintenis met Rae onmogelijk als hij zich niet tot tot de islam bekeert.

De Egyptisch-Soedanese schrijfster Leila Aboulela kiest ervoor deze liefdesgeschiedenis puur vanuit het perspectief van Sammar te vertellen. Verhaaltechnisch is Rae eigenlijk niet meer dan een bijfiguur. Dit is verfrissend, zeker voor de niet religieuze lezer, aangezien je je zo in de beleving van een religieus persoon moet verplaatsen. En dat gaat best makkelijk, want Sammar is bepaald geen extremist. Haar leven is in veel opzichten herkenbaar; zij is een goed opgeleide moderne vrouw. Maar religie is voor haar zo verweven met haar identiteit dat ze zich geen leven kan voorstellen zonder.

Het eerste deel van het boek speelt zich af in Schotland en gaat in op Sammars achtergrond en op haar opbloeiende gevoelens voor Rae. Het tweede deel speelt zich af in Khartoum, in Soedan, waarnaar Sammar terugkeert als Rae niet ingaat op haar verzoek de islam als godsdienst aan te nemen. Het biedt een interessant en ook wel verrassend inkijkje in het leven in Khartoum; alleen al daarom is dit boek een aanrader. Overigens is dit boek al in 1999 verschenen, dus het beschrijft een wereld die in de tussentijd mogelijk behoorlijk veranderd is. Hoe het afloopt verklap ik niet, maar verrassend was die afloop voor mij wel!

Na alle hypercreatieve boeken die ik de laatste tijd heb gelezen, met elkaar doorkruisende verhaallijnen, sprongen kris-kras door de tijd, het mengen van genres, pratende bomen etcetera, was het nogal een verademing om weer eens terug te gaan naar de basis. Een “simpel” liefdesverhaal, chronologisch verteld, met één enkele hoofdpersoon. Bij een goede schrijver is er misschien ook niet meer nodig om je toch mee te nemen naar een andere wereld (nee, niet ergens daar ver weg in het heelal, maar gewoon hier, op aarde). ( )

I liked the understated writing style, but I felt a bit disappointed with the end. I will see what I think in a month or two. ( )