Hagar Peeters

Geschreven als poëtische zinnen, ik ken het. Ik hou ervan, Realistische zinnen die veranderen in beelden, een bocht omslaan, een heuvel op. Voor mij logische metaforen, zo natuurlijk dat ik vaak niet merk dat het beeldspraak is.
Voorgesteld dat de overleden Malva als dode, met nog steeds een waterhoofd, overal kan komen in heden en verleden. Dat ze kan vertellen aan een Hollandse vrouw die haar vader pas na 11 jaar zag. Deze constructie zorgt voor een alwetende verteller die in logische brokjes met tijd- en plaatssprongen - je komt in Indonesië, Chili, (mex), Spanje en Nederland - sprongen het vehaal kan laten opschrijven Ik mag het dat andere dode verschoppelingen ten tonele worden opgevoerd: kinderen van beroemde schrijvers(blz 44) en Oskar uit Die Blechtrommel. leuk deatil voor mij is dat ook Gouda en Den Haag een decor vormen.
Frederico Llorca komt er beter vanaf dan haar vader Pablo Neruda. al is het troostend te lezen dat er hier na je dood je fouten kan inzien en het voor iedereen goed kan maken.
Pittig laatste gedeelte in NL 1943: De sluipende voorbereiding en uitvoering van de treinen met joden naar Polen.
thema's : carrière/familie , vader/dochter, verdriet, eenzaamheid, verzoening, zoeken naar erkenning, , ., Chili,

https://www.dodenakkers.nl/artikelen-overzicht/algemeen/verhalen/malva-marina-re....… (mehr)