Miriam Van hee
Autor von Het verband tussen de dagen : gedichten 1978-1996
Über den Autor
Bildnachweis: Miriam van Hee, Vlaams dichteres en slaviste. By Michiel Hendryckx - Own work, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=24314208
Werke von Miriam Van hee
Zugehörige Werke
De Nederlandse poëzie van de negentiende en twintigste eeuw in duizend en enige gedichten (1979) — Mitwirkender, einige Ausgaben — 193 Exemplare
Vlaanderen & Co : poëten in het parlement : bloemlezing 2002 (2002) — Mitwirkender, einige Ausgaben — 2 Exemplare
Getagged
Wissenswertes
- Rechtmäßiger Name
- Van hee, Miriam
- Geburtstag
- 1952-08-16
- Geschlecht
- female
- Nationalität
- België
- Geburtsort
- Gent, België
Mitglieder
Rezensionen
Auszeichnungen
Dir gefällt vielleicht auch
Nahestehende Autoren
Statistikseite
- Werke
- 16
- Auch von
- 5
- Mitglieder
- 105
- Beliebtheit
- #183,191
- Bewertung
- 3.7
- Rezensionen
- 2
- ISBNs
- 19
- Sprachen
- 3
Degelijke, saaie, brave en a-cynische instappoëzie. Goed voor de middelbare school. Dat vat ongeveer samen wat ik over Ook daar valt het licht las. En veel kan ik daar niet aan toevoegen, behalve dat ik (zoals vaker) niks heb met de thematiek.
We gaan heen, we zijn eenzaam, alles eindigt. Dat zou moeten inbreken in je ziel, maar doet het niet. Dat weet ik immers al; de dichter moet me dat echter acuut doen voelen. En dat gebeurt niet voor me.
Voeg daar nog de wat troosteloze, sobere, landelijke herinneringen bij (in het bos, aan de vijver, toen we nog geen entertainment hadden in de auto) en ik weet niet echt waar dit over gaat. Ik heb dit niet weggelegd omdat het 'slecht' zou zijn, maar het verveelt me.
Wel enigszins verrast was ik door het (weliswaar te pregnant getitelde) de verloren zoon wat een plotse brutaliteit schetst (in medias res: eerst hoorden we stemmen, toen zagen we het) wanneer twee mannen ergens veraf op een heuvelrug een schaap vangen en het in hun bestelwagen meevoeren.
[...] en het geweld
brak onze dag, we konden nog lang
in de bochten de auto zien rijden, toen
liepen we door [...]
Het is zowat de enige keer dat de idylle een donker randje vertoont wat geen cliché is: is dit een diefstal, was het dier ontsnapt, gaat het naar de slacht? Zelfs voor de stedeling is dit gevoel -- van een scene zonder context, in de achtergrond half opgevangen -- herkenbaar ongemakkelijk.… (mehr)