Een van-dik-hout-zaagt-men-plankenroman van Brusselmans met een hoop gekut, gepijp, geanus en gevinger. 'De qualastofont' gaat over een treurig boerengezin met inwonende schoonmoeder met oorlogstrauma. Zoonlief is professor en doet onderzoek naar de qualastofont, maar omdat het boek voornamelijk in het weekend en op Maria Tenhemelopneming speelt is hij vrij van werk. Het is weinig verheffend allemaal, wat er dat weekend gebeurt, maar als het passages oplevert als...
'Vanzelfsprekend ben ik niet gek. Dat ben ik ook nooit geweest, en m'n geheime plan is het om het zelfs nooit te worden. Zeker niet het Horst Wessel-lied zingen! schoot het door hem heen. Ach, leefde Horst Wessel nog maar, dan zou ik z'n hart met blote handen uit z'n borstkas rukken en aan de ratten voeren. Wie was die man ook weer? Zonder twijfel een gevoelloos type, dat een vrouw zou vingeren met zwarte randen onder z'n nagels. Een vrouw vingeren... De droom van iedere man die maagd is... Hij wist zich te beheersen door tien dieren op te noemen die herkauwers waren.'
of
'Broebel broebel, zo deed zijn maag, en bovendien klonk er ergens in het huis het geluid alsof er een teddybeer van de vliering viel.'
of
'Eypels bestelde twee pilsjes bij de vrouw achter de bar, een redelijk dikke troelebees met een grimas op het aangezicht alsof ten hoogste een dag tevoren een oninteressant voorwerp anaal bij haar was ingebracht.'
of
'Zeuren zou ik het niet noemen,' zei Carlos, 'maar wel zodanig uit je bek stinken dat een olifant z'n neus zou afstaan aan de wetenschap.'
...dan lees ik dat graag.

Op basis van deze citaten is prima te bepalen of dit boek iets voor jou is of niet. En niet ten overvloede: de plot is oké, en aan het einde van het boek weet je beter dan aan het begin wat een qualastofont is. ( )