Auf ein Miniaturbild klicken, um zu Google Books zu gelangen.
|
Lädt ... Het trouwserviesvon Benno Barnard
Keine Keine aktuelle Diskussion zu diesem Buch.  Els04 | Oct 23, 2017 |  keine Rezensionen | Rezension hinzufügen
"Je moet enige moed hebben om poëzie te schrijven zoals Benno Barnard dat doet. In ogenschijnlijk regelmatige vormen, met eruditie en een liefde voor het klassieke, lijkt het erop dat Barnard niet bang is om zich buiten zijn tijd te plaatsen. En dat is ook zo: de ware poëtische taal is geen taal van nu, maar taal van gister en morgen. Maar wie denkt dat de dichter zich in 'Het trouwservies' aan de werkelijkheid probeert te onttrekken, vergist zich deerlijk. Dat kan ook helemaal niet, blijkt uit deze verzen die bijna uit hun voegen barsten van het leven. Want als je goed leest, zie je de barstjes in het servies: hoe prachtig deze gedichten ook zijn, de werkelijkheid wringt zich een weg naar buiten, die maken dat deze gedichten meer dan alleen mooi zijn: Barnard graaft diep." Keine Bibliotheksbeschreibungen gefunden. |
Aktuelle DiskussionenKeineBeliebte Umschlagbilder
 Google Books — Lädt ...GenresBewertungDurchschnitt: (3.5)
Bist das du?Werde ein LibraryThing-Autor. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
2
Hoewel de bundel, de taal en de opbouw oerklassiek lijken spat het dagelijkse leven van nu ook van het papier. In zinnen die draaien, keren, zinderen. Met gedachtegangen die oppoppen tussen haakjes. Jammer dat de cover deze levendigheid niet uitdraagt.
Deze gedichten komen van een man die volop in het leven staat. Een man die zijn zoon ziet opgroeien en loskomen. Een man die ondertussen zijn dochter begraven heeft. Een man die nog steeds even dol is op zijn vrouw.
Dat alles deelt hij op een intieme doch afstandelijke manier.
Barnard deelt zijn kijk op de wereld, geeft een inkijkje in zijn hoofd en hart.
Het zijn vooral gedichten om luidop te laten klinken, of in alle intimiteit te delen.
“Huwelijksleven: met al onze ledematen vocht het geluk.”
Soms ruw, soms cru, dan weer ontroerend mooi. Een afspiegeling van het ware leven (