Wiesław Myśliwski

Een man van middelbare leeftijd, een geboren pokerspeler, probeert zijn leven te bevatten aan de hand van zijn uit elkaar vallende, door een elastiek bijeengehouden adresboek vol visitekaartjes. Meanderend tussen heden en verleden, tussen dromen, herinneringen en observaties denkt hij ook terug aan enkele korte verhoudingen, maar vooral aan die ene grote emotionele ervaring, zijn liefde voor Maria. Zij is de enige die níét in zijn adresboek staat, 'haar adres kende ik vanbuiten'. Hij heeft al haar brieven nog, maar waarom laat hij ze, inclusief haar laatste, onbeantwoord?… (mehr)

De Poolse schrijver Wieslaw Mysliwski (° 1932) is een rasverteller die internationaal echt ondergewaardeerd is. Zijn oeuvre is omvangrijk, en dit ‘The horizon’ geldt als één van zijn meesterwerken. Het is een vuistdikke roman waarin ogenschijnlijk weinig spectaculairs gebeurt, maar waarin een slim spel wordt gespeeld met lagen van tijd en ruimte. In dit originele coming-of-age verhaal kijken we constant mee door de ogen van de oudere verteller Piotrek, die vooral scènes uit zijn jeugd in het Polen van de jaren 1940 beschrijft, vertrekkend van een oude foto, met regelmatig uitstapjes naar de 4 decennia die daarop volgen. Vooral de Tweede Wereldoorlog, waarin Polen bezet is door zowel Nazi-Duitsland als het Sovjetleger, keert als achtergrond voortdurend terug. Het gezin van Piotrek is naar het platteland gevlucht en probeert er het beste van te maken, met een erg ziekelijke vader, en een melancholieke moeder, wat ooms en tantes, en 2 ‘voorname’ dames die vooral tango’s dansen, mannelijk gezelschap ontvangen, en de jonge Piotrek doodverwennen. Grote en kleine scènes volgen elkaar, met heel veel dialogen die komen aanvliegen en weer wegwaaien; je vraagt je op een bepaald moment wel af waar het naartoe gaat. Maar zonder dat je je ervan bewust bent, weeft Mysliwski een web van door elkaar wriemelende tijdlagen en plaatsen, waarbij zowel de jongere als de oudere Piotrek telkens de horizon aftast (vandaar de titel). Mysliwski’s vertelstijl is erg breedvoerig-vertellend, soms een beetje té (de zoektocht naar een schoen beslaat tientallen pagina’s). Maar dat wordt gecompenseerd door voortdurende tempowisselingen: soms is de vertelling ratelend, maar dan weer erg verstild. Op het eind vloeien al die lagen, tijden en plaatsen, in een fenomenale eindscène samen.… (mehr)